Silaha karşı hep birlikte dursaydık...

Silaha karşı hep birlikte dursaydık...

Bir arkadaşım Twitter'da beni takip etmekten vazgeçtiğini söyledi.
"Niye?" dedim...
"Tarafsın" dedi... 
Twitter'da "gazete manşetleri"ni paylaşırken, "taraf" olmuşum arkadaşıma göre. 
Paylaşımlarıma beraber baktık.
12 Nisan'da...
İlk paylaştığım gazete Sözcü olmuş...
Star...
Yeni Şafak...
Türkiye...
Ortadoğu...
Evrensel...
Cumhuriyet...
Özgür Gündem...
Ve Zaman'la devam etmişim... 
Bu listeyi gösterdiğimde, arkadaşımın utanacağını düşündüm ama boşuna...
Bırakın utanmayı...
İşi pişkinliğe vurdu...
Ne acı değil mi?
Ne kadar kopmuşuz birbirimizden...
Nasıl ayırmışız yollarımızı...
Gerçekler bile yollarımızın kesişmesine yetmiyor...
"Biz" olmaktan vazgeçmişiz!
"Ben" diyoruz...
Hep "ben!" hep "ben!"
"Ben"
 demeseydik...
"Biz" diyebilseydik...
"Barış"a hepimiz sahip çıksaydık...
Silaha hep birlikte karşı dursaydık...
Ağrı'da yaşananlar yaşanır mıydı?
"Ben" demekten vazgeçmeyen iki tarafın da eli tetikte...
"Biz" diyenler ise, iki ateş arasında...
30 yıldır, 40 yıldır "Ben" diyoruz!
Yetmedi mi?
"Feryat evleri"nden yükselen çığlıklar yetmedi mi?
Toprağa düşen canlar yetmedi mi?
Daha ne kadar can alacaksınız?
Daha ne kadar "biz"e direneceksiniz?
Yıllardır oluk oluk içtiğiniz kana ne zaman doyacaksınız?
"Biz" bu kirli savaşı istemiyoruz artık!
Gerçekler gün gibi ortada...
Daha ne kadar direneceğiz gerçeklere karşı?
Yapmayın!
Gelin "biz" olalım!
Oturalım, konuşalım, yok yere, yalan yere suçlamayalım birbirimizi!
Birbirimizin gözünü oyacağımıza..
Hep birlikte "barış"a doğru yol alalım!