O halde bırakınız ölsünler efendiler!

BDP Eşbaşkanı Selâhattin Demirtaş, ölüm orucuna yatanlar için şöyle dedi:

“Talepleri Mehmet Öcalan adaya gitsin değildir. Abdullah Öcalan, adadan gelsindir talepleri.”

Bu talep, ölüm orucunun haklılığını da ve hatta varsa soyluluğunu da yıktı geçti…

Buna rağmen medyamızda halen ölüm oruçlarına “insan hayatının değeri” üzerinden bakıp savunanlar, devlete (Hükümet’e) ”gereğini yap!” diyen gazeteciler, televizyoncular var...

Nedir gereği?..

Biliniyor…

Hem de ölüm oruçlarını teşvik ve tahrik eden birinci ağızdan biliniyor…

“Talepleri Mehmet Öcalan adaya gitsin değildir. Abdullah Öcalan, adadan gelsindir talepleri.”

Devletin (Hükümet’in) ölüm oruçlarını sonlandırabilmesi için Öcalan’ı adadan alıp başka bir yere (yani evine) yerleştirmesidir talepleri…

Bir Hukuk Devletinde bağımsız yargının verdiği kararlar “ölüm oruçları” ile değiştirilmek hatta ortadan kaldırılmak isteniyorsa ve bu talep devlet veya yargı ya da Hükümet tarafından “normal” görülüp kabul ediliyorsa artık orada Devletten de bağımsız yargıdan da söz edilemez…

Eğer bugün, ölüm orucuna yatanların talepleri kabul edilir ve Öcalan cezaevinden alınıp evine nakledilirse, bundan sonra ölüm orucu “tahliye" hatta "af" aracı olarak kullanılır devlete karşı...
Ve...
Her ölüm orucunda televizyoncularımız, yazarlarımız “.... ama bu insanlar göz göre göre ölsün mü yani?” diye ahkâm keserler…

On binlerce gencimizin “devletin bekası uğruna” ölüşünü “haklı” bulan ve onların “şehit” olduklarını kabul edenler; on binlerce insanın katledilmesi için emir verdiği mahkeme kararlarıyla sabit bir hükümlünün “affı” için ölüm orucuna yatanlara destek veriyorlarsa;
onların yaptığı gazetecilik, televizyonculuk veya insanlık değil; terör örgütüne yalakalıktır…