Mumcu Cinayeti, Güldal Mumcu ve Tevfik Diker

Ulusal yazılı basın (nedense) Uğur Mumcu cinayetinin aydınlatılması konusunda çok duyarsız.
Ulusal medya; cinayetin işlendiği gün, katilin/katillerin İran Hükümeti tarafından görevlendirilmiş tetikçiler veya yerel İslâmcılar (Hizbullah) olduğuna kendini inandırdı…
Bir daha da aksi yönde herhangi bir açıklama ya da bulguya hiç itibar etmedi…
İlerleyen yıllarda cinayeti işleyenlerin ya da işlenmesi için sipariş verenlerin İran Hükümeti ya da yerel İslâmcı kesim olmadığına ilişkin bulgular ortaya çıkmaya başladı.
Kemalist-Cumhuriyetçi-Laikçi Ulusal medya o bulguları da görmezden geldi.
Ortada bir cinayet vardı ya…
Cinayet kötüydü…
Ulusal medyamızın Kemalist-Cumhuriyetçi-Laikçi olanlarına göre “İslâm da kötü”ydü…
Kötü olmasaydı günahlarını, kötülüklerini ahlâksızlıklarının arkasına saklamazdı…

Gelin görün ki…
Mumcu’nun son çalışmaları; PKK – MİT ilişkilerine, silâh ticaretiyle kimi emekli ve muvazzaf subaylar arasındaki bağlantılara ulaşmak üzere olduğu anlaşıldıkça; cinayetin failleriyle ilgili tahminler yön değiştiriyordu…
Ama…
Kemalist-Cumhuriyetçi-Laikçi ulusal medyanın umurunda bile değildi…
Sağlığında en çok sahiplendikleri;
bütün çalışmalarına ve ille de Laikliğin tehlikede olduğuna,
şeriat devletinin kurulmasının yakın olduğuna ilişkin söylemlerine bir kutsal kitap gibi iman ettikleri Uğur Mumcu mutlaka İran Hükümeti tarafından görevlendirilmiş tetikçiler veya yerli İslâmcılar (Hizbullah) tarafından öldürülmüş olmalıydı…
Aksi…
Yani Mumcu’nun “Laik sistem savunucusu üniter devlet muhafızları” tarafından öldürülmüş olma ihtimali bile kökleşmiş, beyin çeperlerine yüksek kolesterol plakası gibi yerleşmiş inançlarını yıkamamalıydı…

Oysa cinayetin failleri de siparişçileri de artık net olarak ortaya çıkıyordu.
Hatta belki de çıkmıştı bile…
Nitekim cinayeti soruşturmakla görevli savcılar ya işten el çektiriliyor, ya işi bırakıp bir köşeye çekiliyor ya da durduk yerde ölüyor(!)lardı…
Ulusal medyamızda tek bir kalem bile resmi devlet içine çöreklenmiş “kirli devlet bürokrasisi”nin işlediği giderek netleşen Mumcu Cinayetinin aydınlatılmasını istemiyordu artık…
Düşünce sistemleri her türlü kötülüğü isimleri “İslâm” ve “İslâmiyet” ile birlikte anılan kimi karanlık güçlere yıkmakla programlanmış Kemalist-Cumhuriyetçi-Laikçi gazeteci, yazar ve siyasetçiler “Uğur Mumcu” adının anılmasından bile rahatsız olmaya başladılar…
Neden?..

Çünkü kendilerini inandırdıkları “Uğur Mumcu’nun katilleri paradigması” çöküyordu…
Hatta çökmüştü bile…
Sonunda Mumcu’nun, iki dönemdir CHP milletvekili olan eşi Güldal Mumcu Hanımefendi, kocasının İran ya da yerel İslâmcılar değil, “kirli devlet bürokrasisi – (Onlar kendilerine “Derin Devlet” diyorlar) tarafından öldürüldüğünü daha da netleştiren bir olay anlattı bizzat yazdığı kitabında…
Kökten Laikçi, cumhuriyetçi, Kemalist medya iyice sustu…
Bir dönemler masanın üzerine koydukları tabancanın üzerinde ellerini birleştirip “ortak mücadele andı” içen iki arkadaşı (Çölaşan ve Aşık) yazdıkları gazetedeki köşelerinde Güldal Mumcu’nun;
“Uğur’un öldürülmesinden üç yıl sonra bir bayram sabahı ellerinden tuttuğu iki küçük çocukla Yeşil kod adıyla bilinen Jitemci astsubay evimde beni ziyaret etti” deyişini görmezden, duymazdan, okumazdan geldiler…
Ama her yolsuzluğun gizlenmeye çalışıldığı, her faili meçhulün üzerinin örtülmek istendiğinde hemen sesini yükselten Tevfik Diker yine gösterdi kendini…
Ve…
Ulusal medyanın var gücüyle haykırarak sorması gereken ama sormadığı soruyu yazdığı internet gazetesinde (haberanaliz) sordu…
Çalıştığı süreçte; “Mumcu Cinayetini Araştırma Komisyonu Başkan Vekili” ve Manisa Milletvekili olan Tevfik Diker; Güldal Hanımefendi’nin Yeşil’in kendisini ziyaret ettiğini neden komisyona ve soruşturma savcılığına açıklamadığını sorguladı…