Kaddafi'yi linç videosu aklıma bu soruyu getirdi

Medya Libya'nın devrik lideri Kaddafi'nin öldürülme anındaki barbarlığı yayınlamaktan sanırım keyif alıyor. Anlaşılan bu görüntülerden haz duyan sadece Türk medyası da değil. Bütün dünya medyasında tuhaf bir barbarlık gösterme yarışı var.

Libya'daki olaylar patlak verdiğinde '3-5 çapulcunun yaptığına devrim diye alkış mı tutacağız?' mealinde birkaç satır yazmıştım.

Üzülerek gördüm ki Libya'da 'özgürlük' diye sokağa dökülen, daha ilk günden NATO desteğiyle silaha sarılanlar için o gün yaptığım 3-5 çapulcu tanımlaması gerçekten hafif bir tanımlamaymış.

Bu olayda gördük ki Libya'da bu işe soyunanlar sadece çapulcu değil, aynı zamanda barbarmışlar da.

O linç edilen Kaddafi değil de Bush bile olsa, ses çıkarılmadan geçiştirilecek bir durum mu Allah aşkına?

Bu sözde 'İslamcı devrimcilerin' yapıp ettikleri bir Müslüman olarak bizim de başımızı önümüze eğmiyor mu?

Kaddafi'nin öldürülme anının videosunu ve cenazenin bir kasabın soğuk hava deposunda ziyarete açılması gibi gayri insani işleri gördükten sonra kendi kendime 'Allahım, ben bundan sonra göğsümü gere gere kendimi nasıl Müslüman olarak tanımlayacağım?' dediğimi hatırlıyorum.

Bu insanlar mı Libya halkına kurtuluş getirecek? Bunlar mı 'yeni ve özgür' toplum inşa edecekler? Biz bunlara mı verdik o 300 milyon doları? 'Arap Baharı'ndan çıka çıka bunlar mı çıktı? Vah ki vah.

Gerçekten kafam fena halde karışık. İslamla tanışmış, ‘dinle bir bağ kurmuş’ insanların nasıl bu kadar barbar kalabildiklerine akıl sır erdiremiyorum. Özünü yüksek ahlakın oluşturduğu din nasıl oluyor da kendisine inananları o standarda çekemiyor?

Bu işte bir tuhaflık var, değil mi?

Uzun zamandır çevremde gördüğüm haksızlıklardan, adaletsizliklerden, adam kayırmalardan, kişisel veya grupsal çıkar için gayri ahlaki ve gayri adil davrananlardan, kendinden olmayana zalimce davrananlardan, başkasının hakkını gasp edenlerden, hakkı gasp edilenden değil çıkarı gereği gasp edenden yana tavır alanlardan sonra… Başkasına iftira atmaktan imtina etmeyen o 'Müslüman-dindar çoğunluğu' gördükten sonra,  beni çok rahatsız eden bir soru zihnime takıldı.

Bu linç görüntüleri işte o rahatsız edici soruyu çok daha ağırlaştırdı.

Aklıma geldikçe ruhumu daraltan bu soruyu bu vesileyle sizinle de paylaşmak istiyorum. Belki ortak akılla bir cevap bulabiliriz.

Kafama takılan soru şu: "Müslümanlık insanları niçin adam etmiyor?"

Mesela 7 yaşından itibaren din-iman işleriyle meşgul, hayatının her döneminde ayetle-hadisle yaşamına yön veren, 'imtihanı geçmek' için çaba harcayan biri nasıl oluyor da 40 yıl boyunca çalıştığı çabaladığı o imtihandan ilk ciddi sınavda çakıyor? İlginç değil mi?

Hem de yıllarca hayat felsefesinde nakarat olarak kullandığı 'üç günlük dünya' için.

Mesela adamın biri sarığının içine bombayı koyuyor ve gidiyor Afganistan işgalindeki direnişin sembol isimlerinden Rabbani'nin çadırına ve 'Selamünaleyküm' diyerek bombayı patlatıyor.

Dışarıdan bakıldığında ikisi de sarıklı 'iyi Müslüman'.

Sizce de sorgulanması gereken bir durum yok mu ortada?

Bugün Libya'da olan biten bunlardan farklı mı?

Dinle bu düzeyde haşır neşir olmuş insanların bu kadar gayri insani, gayri ahlaki, gayri vicdani tutum sergilemeleri sizi de şaşırtmıyor mu?

Bu kadar adil, bu kadar parlak, bu kadar ahlaklı bir dine yakışacak yüksek ahlak taşıyan mensuplar niçin oluşmuyor?

Nedir sorun? Kimdedir problem? Ben bulamıyorum. Var mı bu konuda bir cevabı olan?

Doğrusu bu soruya cevap bulma görevinin ilahiyatçı yazarlarda, İslamcı düşünürlerde, entelektüellerde olduğunu düşünüyorum.

İşte bu nedenle gazetelerde köşe, TV'lerde program kapmış ilahiyatçılardan, İslamcı aydınlardan, düşünürlerden benim bir beklentim var: Kendilerine verilen sütunları veya saatleri 'çiçek-böcek hakları' veyahut 'kadın ile erkeğin bir arada oturması caiz mi?' gibi  konulara ayıracaklarına, dinin insanın karakterine, ahlakına niçin etki etmediği sorusuna cevap aramaya tahsis etsinler.

Bu soruları tartışmak ilahiyatçılar, din adamları için TV'lerde reyting için şebeklikten daha anlamlı olmalı. Haksız mıyım?