Yılmaz Özdil maç sonrası yazar gibi yazmış

"Demokratım, özgürlükçüyüm, aydınım" ayaklarıyla, gözümüzün içine baka baka yalan söylüyorlar.
Süsleyerek... Haysiyet cellatlığı yapıyorlar.
"Papağan efekti" yaratıyorlar.
Okuyan, inanıyor. İnanmakla kalmıyor, başkalarına anlatıyor.
                                    ***
Bu cümleler bize ait değil...
Yılmaz Özdil'in sütunlarından aldık..
Bir an için gözlerinizi kapatın...
Genelkurmay Başkanı'nın "Kâğıt Parçası" dediği "Şey"in gerçek bir belge olduğunu ve Başbakan tarafından resmen açıklandığını hayal edin...
Ve ertesi günkü "Yandaş" gazetelerin köşelerini getirin gözlerinizin önüne...
Yılmaz'ın bu yazdıklarının aynılarını; bazısı elli kelimeden oluşan bir cümle içinde, kimisi ise Özdil gibi birkaç kelimelik cümlelerle yazacaklardı...
Hani minik Vali Fahrettin Kerim Gökay, hınca hınç dolu Taksim Meydanı'nı İsmet Paşa'ya gösterip "İşte paşam İstanbul" diyerek böbürlenmiş ama seçim sandıkları açıldığında kaçacak delik aramıştı ya...
Bizim medyamız da aynen öyle...
"İşte sayın okur bizim medyamız!"...
Eleştirmez, hakaret ederler birbirlerine...
Koyar biri diğerini,
"Enayi" yerine...
Buyurun somut bir örnek...
Yılmaz Özdil...
Rakip takım taraftarlarını kızdırmak için, sığ futbol yazarlarından biri tarafından yazılmış bir "maç sonrası yazısı" gibi...