Yıldırım Koç günün yazarı

1980-2000 döneminde, ücretli çalışanların sayısı 6.2 milyondan 11.3 milyon yükseldi…

İstihdam içindeki payları da yüzde 33.3’ten yüzde 43.5’e çıktı.

Ücretsiz aile çalışanlarının sayısı 1980 yılında 7.9 milyonken 2000 yılında 8.8 milyon oldu ancak…

Bu tabakanın toplam istihdam içindeki payı yüzde 42.4’ten 33.8’e geriledi.

Kendi hesabına çalışanların sayısı 1980 yılında 4.3 milyon iken 2000 yılında 5.2 milyondu.

Ve fakat…

Toplam istihdam içindeki payları yüzde 23.1’den 20.1’e indi.

*

Aradan geçen 17 yılda bakın ne oldu…

TÜİK’in son istatistiklerine göre, 2017 yılı Ekim ayında Türkiye’de gelir getirici bir işte çalışanların sayısı 28.6 milyondu.

Bu kişilerin 19.5 milyonu, ücretli çalışandı veya işçi sınıfıydı.

Bu toplumsal sınıfın oranı yüzde 68’e yükselmişti.

İşverenlerin sayısı 1.3 milyondu (Yüzde 4.4).

Kır ve kent küçük burjuvalarının toplamı 4.8 milyondu (Yüzde 16.6). Küçük burjuva işletmelerde çalışan aile bireyleri ise 3.1 milyon kişiydi (Yüzde 10.9).

*

Bu bilgileri Yıldırım Koç’un bugünkü Aydınlık’ta “Türkiye işçileşiyor” başlığı altında yayımlanan yazısından alıntıladım.

*

Evet…

Türkiye işçileşiyor ama bu sendikasız bir işçileşme…

İyi değil…

Hatta “kötü” bile diyebiliriz…

Çünkü…

Emeğin fiyatı olan ücretin de özgür pazarlıklar sonucu elde edilebilme hakkı, Liberal demokrat kapitalizmin olmazsa olmazıdır.

Bu hak ise ancak özgür sendikacılıkla elde edilir.

*

Kır ve kent küçük burjuvaları (Bu ifade çok yanlış ama madem öyle demiş dokunmayacağım.) ve küçük burjuva işletmelerinde çalışan aile bireylerinin sayılarının ise yaklaşık 8 milyon olması halen bir felâket.

Çünkü bu kesimin üretimi hem verimli değildir hem yüksek maliyetlidir ama buna karşılık düşük kalitededir.

Genellikle de hijyenden uzaktır.

*

Ancak…

Yıldırım Koç’un yaptığı bu çalışma ve yazdığı makale, “ben ülkemin sorunlarıyla ilgileniyorum ve çözümlere katkı yapmak istiyorum” herkes için çok faydalıdır.

Ve bu nedenle de yazının sahibi Yıldırım Koç günün yazarıdır.