Sibel Eraslan Berat Albayrak'a sordu: 'Hazır mısınız?'

GAZETECİLER.COM - Geçen haftayı "Siyaset Tasavvurumuz ve Siyasi Sorumluluğumuz" etkinlik için ABD'de geçiren Sibel Eraslan, Star gazetesindeki köşesinde Washington’daki çifte minareli Külliye’de karşılaştığı bir kadının, Berat Albayrak'a gönderdiği selamı yazdı ve selam ile birlikte gelen soruyu sordu: Hazır mısınız?

Washington’da tamamlanmak üzere olan çifte minareli Külliye’yi ziyaretten selamlar getirdik hepinize. Garip bir hanımla garip bir muhavere geçti aramızda. Cebindeki mendili çıkartmış, bir yandan pencere pervazlarındaki tozları siliyor, bir yandan da aynı tozları ağlayan gözlerine sürüyordu... Altmış yaşlarına yakın bir kadın... Divane miydi neydi, caminin tozlarını sürme gibi çekiyordu çeşme olup akan kara gözlerine... Olay şöyle geçti:

İkindi vaktini cemaatle kıldıktan sonra resim çekmek istedim, baktım ki telefonum yoktu, herhalde abdest alırken aşağı katlarda bırakmışım dedim, Kevser arkadaşımız “Ben bakmaya giderim, siz merak etmeyin’’ dedi sağolsun. Tesbihat ve duayla meşgul olanların arasından çıkıp arkada pencerelerin olduğu tarafa geçtiğimde rastladım ona... İçim sıkkındı, herkes dua ediyor bense kayıp telefon yüzünden aminlerin içinden çıkmışım diye hayıflanırken pencere sahanlığına oturmuştum...

HAZIR OLAN HIZIR GİBİDİR  

Selam verdi; “Hazırlanın demeye geldik...” dedi kısık sesle... “Hazır olan, Hızır olan gibidir...” dedi ardından.

“Bu minareleri öyle çok bekledik ki biz” dedi sonra...

Selamını aldım, “Siz kimsiniz” dedim...

“Biz bekleyenleriz” dedi. “Yani isimsiz, talepsiz kimsecikleriz, gurbet ehliyiz, ibni sebiliz, yola çıkmışlarız, emekçiler, talebeler, sonra şu dışarıda kanat çırpan kuşlar, yaprakları hışırdayan şu ağaçlar, vızıldaşan arılar da bizdendir... Biz bekliyorduk ve hazırlanıyorduk gelecekleri güne...”

“Kimlermiş ki o gelecek kişiler...”

“İman edenler, salih amel işleyenler, birbirlerine Hakkı ve Sabrı tavsiye edenler... Çok bekledik bu camiyi biz... Her taşında her kum tanesinde duamız, sebatımız, umudumuz vardır... Ben sadece elli yıldır bekliyordum, elli yıldır hazırlanıyordum Washington’daki bu minarelerden yükselecek davet sesine... Duyduk ki İstanbul’dan gelmişsiniz Eyyubel Ensariye selam olsun. Minareden minareye yankı vardır. Tayyip Erdoğan’a selam söyleyin, camimizin himayedarıdır...”

“Nerelisin, neredensin, kimlerdensin teyze?”

“Yol oğuluyuz dedik ya, gurbetçiyiz, epey olmuş biz buraya geleli. Bu mescidin cemaatiyiz. Duyduk ki Türkiye’den gelmişsiniz. Berat Albayrak’ın arkadaşları davet etmişler sizi. Berat adlı o gence ve arkadaşlarına selam söyleyin, en uzun denizi geçerek geldiniz bu mescide ve yine en uzun denizi aşarak gideceksiniz memleketinize. Allah izin verirse geçilir tüm denizler. Geçen hafta Afrika’dan gelen misafirlerimiz vardı bu mescidde. Ali isimli bir hafız çocuktan söz ettiler. Yetimmiş Ali, Allah’ın kelimelerini muhafaza etmek işi de ona düşmüş işte... Ali de bekleyendir, Ali de bir başka mescidin cemaatidir. Şimdi hazır mısınız Ali’ye? Unutmayın ki “hazır olan Hızır olan gibidir”... Sağa sola bakmayın, kim demiş kim dememiş bırakın, dosdoğru gidin. “Oku sen atmadın Allah attı” diyor ya Kur’an... Sen yol almaya bak, yolun kendisi ol. Yolda soru sorulmaz bu seni geciktirir, sen hazır ol yeter... Yola revan ol...”

SELAMINI TAŞIMAK BOYNUMUZUN BORCU OLDU

Konuşma devam edebilirdi lakin bizlere namaz kıldıran İmam Efendinin dört beş yaşlarındaki kızı saklandığı minberin merdivenlerinden hızla koşarak kucağıma geldi. Ona sarılıp saçlarından öperken telefonum çalınca sırt çantamın dibine sıkışmış olduğunu fark ettim. “Geç kalmayalım arkadaşlar bekliyormuş” dedi tesbihatı tamamlayanlar. O arada çıkmış olmalı konuştuğumuz hanım, bir daha göremedim ama selamını taşımak borcumuz oldu işte...