Sibel Arna kaybetti çünkü.

Bir söyleşide, konuğa yapılabilecek en feci kötülük kullandığı kelimelerin, noktanın, virgülün, çift tırnağın, ünlemin yerlerini değiştirmek ve asıl söylemek isediğinin tam tersini aktarmaktır okulara.
Sibel Arna, Nurgül Yeşilçay'la yaptığı söyleşide Yeşilçay'ın anlatmak istediğini değil, okuruna yansıtmak istediğini yazdı...
Nurgül Yeşilçay şöyle diyor sohbette:
"(Cem'le) Dedikodu yapabiliyoruz, kavga edebiliyoruz, yani (uzunca bir aradan sonra, ses tonuna mahcubiyet yüklüyor) sevişiyoruz. )
Oysa bu son kısım Sibel Arna'da şöyle ifade buldu:
"Cem'le hâlâ sevişebiliyoruz"...
Mahcup bir ifadeyle yapılan "Sevişiyoruz" itirafını Nurgül Yeşilçay'ın ağzından çıkmamış, ses tonuyla da ima edilmemiş, " Cem'le (bu yaşımıza - bazı sorunlarımıza - Cem'in cinsel isteksizliğine - benim cinsel isteksizliğime -vs) rağmen hâlâ sevişebililyoruz" şeklinde yazmanın, Nurgül Yeşilçay'ın mahcup bir ses tonuyla (tıpkı diğer keyifleri gibi) seviştiklerini söylemesiyle hiç ilgisi yoktur...
Haliyle, bu gazetecilik ayıbını işleyen Sibel Arna haliyle kaybedendir...