Selçuk Tepeli kazandı...

Serdar Turgut bilhassa genel yayın yönetmenlerine şaka yapmayı alışkanlık haline getirmiş bir mizah yazarı…
*
Mizah ise abartıdır…
Olan bir şeyi olağan bir şey gibi anlatırsanız kimse gülmez…
Kimse de üzerinde düşünmez…
*
Ama…
Olan bir şeyi olağanüstülüklerle anlatırsanız eğer…
Yani abartırsanız…
Yani “bire bin” katarsanız…
Hem güldürürsünüz…
Hem de “ne demek istedi acaba?” sorusuyla düşündürtürsünüz…
*
Kişinin “olgun” olup olmadığı, şakaya, mizaha olan tahammülüyle belli olur…
*
Kişinin zekâsının gelişmişliği, espriye verdiği tepkinin hızıyla (Ve tabii ki alacağı tavırla) anlaşılır…
*
Serdar Turgut’un şakalarını kaldıramayacak…
Ya da…
“Şaka” olduklarını anlayamayacak genel yayın yönetmenleri var medyamızda…
*
Serdar Turgut onlardan hiçbiriyle çalışmadı…
Çalışamazdı da…
*
Çalıştığı genel yayın yönetmenleri ise (Ertuğrul Özkök, Fatih Altaylı, Selçuk Tepeli…) entelektüel, olgun, şaka yapan, şakadan anlayan, şakayı kaldıran “lider karakterli” meslektaşlarımız…
*
“Şakadan anlamayan veya şakaya tahammülü olmayan genel yayın yönetmenleri kimler?” diye sorarsanız isim vermem…
Ama şu kadarını söyleyeyim…
Hemen hepsi muhafazakâr medyayı yönetiyor…
*
Bu kadar girişten sonra diyeceğim ki “Selçuk Tepeli” kazandı…
Neden mi?..
Serdar Turgut’un şakalarına ve mizahına karşı gösterdiği tahammül gücünden dolayı kazandı...