Sefa Doğanay kazandı çünkü...

Kimi komedyenlerin "taklit" yetenekleri hiç yoktur...
Ellerine verilen bir komediyi çok güzel oynarlar ama bunu kendileri olarak yaparlar...
50 komik tipi oynayabilirler ancak hiçbirinde kendilerini gizleyemezler...
Bunun en tipik iki örneği Şener Şen ve merhum Kemal Sunal'dır...
Ne oynarsalar oynasınlar, hangi tipi canlandırırsalar canlandırsınlar; mutlaka bir önceki oynadıkları tiplerle ortak mimik ve jestleri vardır...
Rahmetli Sunal'ın kara mizah oynarken bile diş etlerini göstererek gülmesi...
Şener Şen'in polis veya üçkağıtçı bir banker rolünde bile sağ elinin işaret parmağı ile baş parmağını baş başa tokuşturup aynı eli şöööyle bir başının etrafında çevirişi...
Veya kamçı izi gibi havada gezdirişi...
Ama bir başka sanatçı, sporcu veya siyasetçyi asla taklit edemez Şener Şen...
Merhum Sunal da edemezdi...
Bu kadar uzattıktan sonra sözü genç yetenek Sefa Doğanay'a getireceğim...
Sefa'nın tek yeteneği "herkesi taklit edebilmek"  değil..
Aynı zamanda çok iyi metinler de yazıyor...
Yani yaratıcılık yeteneği de var...
Taklit ettiği sanatçının söylediklerini birebir aktarmıyor...
Onların ses ve mimikleriyle absürt ve abartılı monologlar yazıyor...
Ve kazanıyor Sefa...