Salih Tuna kazandı...

Salih Tuna Yeni Şafak’tan ayrıldığında çok yakın arkadaşlarından biri telefonda şöyle demişti:
“Abi Salh haklı. Ona sahip çıkmalıyız. Çok baskı görüyordu ayrılmak zorunda kaldı… Açıkçası nazikçe kovuldu”.
*
Ben de o kocaman kahkahalarımdan birini atıp:
“Yakında SABAH’ta yazmaya başladığında seni arayacağım” dedim…
Ve aradım…
*
Bu sefer kahkaha atma sırası ondaydı.
“Başından beri çok istiyordum oldu” dedi…
“Ben aldırdım” demek istemişti sanki…
*
Ona anlattığım ve acayip güldüğü minik fıkrayı sizlerle de paylaşayım.
*
Nasrettin Hoca iftara davet edilir.
Ezan okunacağına yakın sofraya oturulur.
Hoca’nın önünde küçük bir kaşık, ev sahibinin önünde ise kocaman bir kepçe dikkatini çeker Hoca’nın ama soramaz…
Az sonra mis gibi bir çorba gelir tencere içinde, sofranın ortasına konur…
Ezan başladığında evin sahibi elindeki kocaman kepçeyi tencereye daldırırken Hoca ise küçücük kaşıkla zar zor bir şeyler atıştırmaya çalışır…
Ev sahibi kepçeyi her ağzına boşaltmadan sonra “ohhh be öldüm!” der ve kepçeyi tekrar tencereye daldırır.
Bu arada Hoca bir iki kaşık ya atmıştır ağzına ya atamamıştır…
Boş kaşık elinde ev sahibine bakar:

“Yahu bırak da azıcık ben öleyim” der…
*
Hâsılı…
Türkiye’de ve bilhassa iktidara yakın medyada Salih Tuna gibi baskı görmek ve kovulmak isteyen kim bilir kaç yazar vardır...
*
Sevgili Salih…
Senin ki de o hesap…
Ölmek ama SABAH’ta ölmek…
*
Türkiye’nin en çok okunan, en üst düzey gazetelerinden biri olan SABAH’ta yazmaya başlayan Salih Tuna kazandı…
Hem de ne kazanmak…