Salih Tuna kazandı
Salih Tuna'nın “Açlık Grevi” ile “Ölüm Orucu”nu karıştırdığını itiraf etmesi erdemdir…
13 Mayıs 2017 tarihli analiz köşesinde Salih Tuna için “rikkat-i kalp bildiğim Salih aksine, taş kalpli imiş” demiştim…
*
Salih bugünkü yazısında (Nedense) o sözlerimden “küfür” ve “kötü niyet” çıkarmış…
Ve bakın neler demiş:
“İşte bu ahlak ve terbiye açları, bu küfür yobazı bedhahlar”…
*
Oysa…
O yazımda söylediğim tam da kendisinin 05 Kasım 2012’de yazdığı “Bir insan kendini ifade etmek için son çare olarak bedenini koymuşsa ondan yüz çevirmek vicdana sığmaz…” cümlesinin benzeriydi…
*
Balzac da Tılsımlı Deri’nin bir yerinde şöyle diyordu:
“Göklere dek yükselmiş, ulaşılmaz bir cenneti yarım yamalak görmüştür. Ruh huzurunu tabancanın ağzında aramak zorunda kaldığına göre, kim bilir ne zorlu fırtınalara uğramış…”.
*
Nuriye Gülmen ve Semih Özakça’nın “niçin” ölüm orucuna yattıkları ilgilendirmez beni…
Ölüm orucuna yatmış olmalar ilgilendirir…
Ve…
Ölüm orucundan vazgeçmeleri için çabalarım…
*
Salih’in bir önceki yazısını eleştirenler (Ki biri de benim) kullandığı sıfatlar çok kırıcı olsa da…
O yazısından dolayı özür dilemesi…
“Açlık Grevi” ile “Ölüm Orucu”nu karıştırdığını itiraf etmesi erdemdir…
Ve…
Bu erdemli tavrıyla günün kazananı olmuştur…
*
NOT:
Birileriyle aynı inanç ve düşünceleri paylaşmamak; o insanlara insanî duygularla yaklaşmaya engel olmamalıdır…
