Parmaklarından kan damlayan gladyatörler...
Medyamız mı siyasetimizi seviyesini düşürüyor yoksa siyasetimizi mi medyanın karakterini çürütüyor bilmiyorum… Tek bildiğim şu: Milletçe çürütülüyoruz…
Çok eskileri tabii ki hatırlayamıyorum ama…
Benim ilk gençliğimdeki köşe yazarları bugünküler kadar seviyesiz değildiler.
Tabii ki birbirleriyle polemiğe girerlerdi ancak…
Hiçbiri diğerini aşağılamaz, küfür etmez hele işten kovması için patronuna, hapse atması için yargıya şikâyet etmezdi…
Haliyle çok saygın kişilerdi köşe yazarları.
*
Sıkı bir Tarık Buğra hayranı olarak Melih Cevdet Anday’ı da aynı keyifle okurdum…
Örsan Öymen ne idiyse benim için Rauf Tamer de oydu…
Oya Baydar ve Uğur Mumcu’nun yazılarını okumak için nasıl iple çekersem bir gün sonrayı, Ahmet Kabaklı ve Ergun Göze’yi okuyacağım diye de o kadar heyecanlanırdım…
BAKMAK BİLE GELMİYOR İÇİMDEN
Ya bugün?..
Bugün ise “işim gereği” bile olsa pek çoğunu okumak gelmiyor içimden…
Ama…
Bizlerin çalıştığı sitelerde ve hatta yazılı medyada okur, birbirlerine küfür edenlerin, birbirlerini yargıya ve patrona şikâyet edenlerin yazıları ve kavgaları hakkında bilgi sahibi olmak istiyor…
FELAKET HATTA REZALET…
Bir taraf Sayın Cumhurbaşkanımıza ve kendisine destek veren yazarlara saldıranları görmek isterken haber olarak…
Diğer taraf ise Kılıçdaroğlu – Akşener veya Demirtaş’a hakaret edenleri görmek istiyor…
*
Ya televizyonların tartışma programları?...
Felâket…
Hatta rezalet…
SİYASİ AMİGOLAR
Bir gece olgun bir tartışma programı görüp umutlanıyorum…
Ertesi gece “nasıl olsa kavga bitti gerçek uzmanlar tartışacak” diye geçiyorum ekranın karşısına…
O da ne?..
Siyasi analistler değil, siyasi amigolar doldurmuş stüdyoyu…
*
Hâsılı…
Medyamız mı siyasetimizi seviyesini düşürüyor yoksa siyasetimizi mi medyanın karakterini çürütüyor bilmiyorum…
Tek bildiğim şu:
Milletçe çürütülüyoruz…
*
Yani…
Yazılı medyamızı, parmaklarından klavyeye kan damlayan gladyatörler işgal etti…
Televizyon ekranlarımızı ise dillerinden zehirli ateş saçan ejderhalar…
