Özkök'ün bu yazısı okunur kardeşim
Bırak kardeşim şu genel yayın yönetmenliğini... Bırak da "kelimelerin efendisi" olarak onlara hükmet...
GAZETECİLER.COM – Allah Allah!..
N’oluyor bize böyle ya?..
Uyurken başımıza saksı mı düştü ne?..
Yahu bu nasıl başlangıç böyle?..
Sabahın köründen beri hep “güzel” şeyler yazıp duruyoruz…
Arada Bekir Coşkun’u saymazsak bu gün sadece “güzellikleri, hoşlukları” mı görüyoruz ne?..
Ertuğrul Özkök bu gün bir yazmış, pir yazmış…
YIL 1952 veya 53 olmalı. Bu fotoğraf İzmir’in İnciraltı semtinde çekildi.
Fotoğraftaki kadınların ve çocukların hepsi, benim ailemin üyeleri.
Annem, halam, yengem, henüz hepsi genç ve güzel kadınlar.
Babaannem her zamanki gibi siyah başörtüsü ile.
Fotoğraf hafta içinde çekilmiş.
Bu demektir ki, erkekler işte.
Kadınlar, çocukları da alıp, hep birlikte eğlenmeye gelmişler.
Ne güzel bir “Balkan Göçmeni” aile…
Bunu ancak Balkan Türkleri bilir…
Devam ediyoruz Özkök’ü okumaya…
Masanın üzerinde tencereler ve üzüm tabakları görülüyor.
Belli ki, herkes evde bir şeyler hazırlayıp getirmiş.
Burası rahmetli babamın bana ilk birayı tattırdığı gazino.
İlk boğulma tehlikesini, işte o gazinonun önündeki denizde geçirmiştim.
Babaannem, halam ve annem Kırcaali’de dünyaya gelmişler.
Önce Akhisar...
Sonra evlenip, Kahramanlar semtine yerleşmişler.
Henüz 6-7 Eylül olmamış.
27 Mayıs ufukta yok.
Ne türban meselesi var, ne Kürt sorunu.
Ergenekon sadece bir Türk efsanesi.
Türkiye paramparça olmamış.
İnsanlar varlıklı değil, ama mutlu.
Ööööfff be Özkök Ööööffff…
Napıyorsun be kardeşim böyle…
Sabah sabah…
Dışarıda Ağustos böcekleri korosu saba makamında çığıldar, keklikler neredeyse kapımıza kadar gelmiş çıkrık gibi kıkırdarken ağlatacak mısın insanı?..
Devam, devam, devam…
Halam Fatma Yakalı’yı, geçen perşembe akşamı kaybettik.
Ölümünden kısa süre önce üç çocuğunu yanına çağırdı.
Onlara tek vasiyetini iletti:
"Birbirinizi hep seveceksiniz, hep yardım edeceksiniz."
Sonra derin bir uykuya daldı.
Uykusu kısa sürdü.
Baba tarafımın son üyesi bize işte böyle veda etti.
Halam çok neşeli bir kadındı.
Gözlerinin içi gülerdi.
Ailemin bütün kadınları gibi, evin gerçek lideri oydu.
Genç yaşta evlenen anneme ablalık yapmıştı.
Bırak kardeşim şu genel yayın yönetmenliğini…
Bırak da “kelimelerin efendisi” olarak onlara hükmet…
Anılarını yaz…
Çocukluğunu yaz…
İlk gençliğini yaz…
Orta gençliğini yaz…
Şimdiki taze gençliğini yaz…
Ne yazarsan yaz ama siyaset yazma be dost!...
