Onların anaları ana değil miydi?..
Bugün, “Şehit anaları da fedakârlık yapmalılar” dediğim için anama, karıma, kızıma küfür eden sevgili yurttaşlarıma soruyorum:
Nerede okumuştum tam hatırlayamıyorum ama şöyle bir şey olmalıydı:
“İnsan hayatının amacı, Allah’ın yaratıcı iradesiyle uyum içinde yaşamak olmalıdır”…
Unutmayalım ki Allah’ın iradelerinden biri de “Barış” içinde yaşamaktır…
Bu sadece Müslüman’ın Müslüman’la barışı değil,
Bütün insanlığın barışıdır…
Tarihe dönüp baktığımızda ne yazık ki “Savaş”ın “esas”, “barış”ın ise “Tali” olduğunu görmekteyiz…
Ama yine de her “savaş” sonunda mutlaka “barış” ile sonlanmaktadır…
Yunanistan’a karşı verdiğimiz "Kurtuluş savaşı"nı hatırlayın...
Yüzbinlerce Mehmetçiğin şehit olduğu o kanlı muharebeleri…
Sonunda o savaş da bitti bütün savaşların bittiği gibi…
Ve başta; o büyük ve kutsal savaşın Başkomutanı Mustafa kemal olmak üzere genç Cumhuriyetin bütün kurucuları; ordusu, yüzbinlerce Mehmetçiğimizi şehit eden Yunanistan’la tarihin en büyük, en anlamlı barışını yaptılar…
Bugün, “Şehit anaları da fedakârlık yapmalılar” dediğim için anama, karıma, kızıma küfür eden sevgili yurttaşlarıma soruyorum:
Mustafa Kemal ve arkadaşları da mı “hain”diler?..
O şehitlerimizin analarının, babalarının, karılarının, yavuklularının canları yok muydu?..
Onların verdikleri canlar “evlât” değil miydi?.
Onlar neden tevekkül gösterdiler o “Barış” karşısında?..
Kimilerinin gerekçesi komik:
“O savaş Kurtuluş savaşıymış. Bu son 24 yıldır yapılan savaş değilmiş ki. Bir terör örgütüymüş karşıdaki”…
Geçin dostlar geçin…
Kırkbin kişinin hayatını yitirdiği… 300 milyar Doların (6 milyon kişilik istihdam imkânının) havaya duman, silah tacirleri ile onların yerli işbirlikçilerinin kasalarına “para” olarak uçtuğu bir silâhlı kavgaya “SAVAŞ” denir…
Muhalefet partileri içinde, Amerika’daki büyük savaş sanayicilerine komisyonculuk yapan eski büyükelçilerin milletvekili olduğu bir ülke burası…
Hiçbir ulusal onur, insanlık onuru ve yaşamı kadar kutsal değildir…
