Nuray Mert fotoğrafı tersinden okudu
TSK'daki istifalar sonrası yansıyan fotoğrafı Nuray Mert tersinden okudu. Demokratikleşme mi devir-teslim mi? yazısında bakın ne dedi:
GAZETECİLER.COM - TSK'daki istifalar ve YAŞ'tan yansıyan "demokratikleşme-sivilleşme" fotoğrafını Milliyet yazarı Nuray Mert, tersinden okudu.
Mert'e göre olan "demokratikleşme" değil, "devir-teslim" töreni...
Neyin devir-teslimi derseniz...
Yazısındaki can alıcı bölümü aktaralım sizlere:
"Asker-sivil çatışmasının, siyasi tartışmanın ‘ana ekseni’ olarak sabitlenmesi bu çerçevede gerçekleşti. Şimdilerde, bu çerçeve çarpık bir ‘demokrasi dogma’sı halini aldı. Öyle olduğu için, ordunun sivil iktidarın denetimine geçmiş olması başlı başına demokratikleşme olarak tanımlanabiliyor. Hatta, daha dün, mevcut iktidarın 2002 seçim başarısını, hazmedemeyen, ‘daha kaliteli bir demokrasinin halka rağmen kurulmasını talep eden’ adam, ‘ordunun sivilleşmesi’ üzerine kompozisyon ödevi yazabiliyor."
(...) SITMAYA RAZI ETMEK
"Bu noktada, en büyük veballerden biri kendine ‘demokrat’ diyen çevrelerin çoğunun üzerinedir. Zira, gelinen nokta, iktidarın her yaptığını ‘demokratikleşme’ adına alkışlamak, her itirazı ‘statükoculuk’ diye yaftalayıp, sindirme çabasına canı gönülden destek olmanın sonucudur. Darbecilik, statükoculuk ölümünü gösterip, sıtmaya razı olmak, razı etmektir. Bu böyle giderse, sıtma nöbeti içinde yaşayıp gideceğiz.
Kısacası, askerin sivilin denetimine geçmesi, bunu içine sindirmesi yetmez. Bir kere bu denetimin kurumsallaşması, hukuki çerçeveye oturtulması gerekir. Dahası, sivil otoritenin hâkimiyeti militarizmin sona ermesi demek değildir. Militarist zihniyetin topyekün sorgulanması ve sonunun gelmesi gerçekleşmeden demokratikleşmeden söz edemeyiz
DEVİR-TESLİM TÖRENİ
Halihazırda, iktidarı ve geniş muhalefeti ile sivil iradelerin militarizmle ciddi bir hesaplaşması söz konusu değil, böyle giderse, bu istifaların ‘devir teslim’ töreninden öte bir anlamı olmaz.
Daha öte bir anlamının olması demokratik muhalefetin sesinin gür çıkmasına bağlıdır. Bu gür sesi çıkarmaktan imtina edersek, vebal hepimizin üzerine olacak. Askerin de, sivilin de hışmından korkmak insani bir şey, ama insan olmanın anlamı ‘eşref mahluk’ olmakla sabittir, bu şerefi taşıyamazsak insanlığımızı inkâr etmiş oluruz. Hiçbir korku bu şerefi reddetmenin vebaline mazeret olmaz.
Yazının tamamı için
Mert'e göre olan "demokratikleşme" değil, "devir-teslim" töreni...
Neyin devir-teslimi derseniz...
Yazısındaki can alıcı bölümü aktaralım sizlere:
"Asker-sivil çatışmasının, siyasi tartışmanın ‘ana ekseni’ olarak sabitlenmesi bu çerçevede gerçekleşti. Şimdilerde, bu çerçeve çarpık bir ‘demokrasi dogma’sı halini aldı. Öyle olduğu için, ordunun sivil iktidarın denetimine geçmiş olması başlı başına demokratikleşme olarak tanımlanabiliyor. Hatta, daha dün, mevcut iktidarın 2002 seçim başarısını, hazmedemeyen, ‘daha kaliteli bir demokrasinin halka rağmen kurulmasını talep eden’ adam, ‘ordunun sivilleşmesi’ üzerine kompozisyon ödevi yazabiliyor."
(...) SITMAYA RAZI ETMEK
"Bu noktada, en büyük veballerden biri kendine ‘demokrat’ diyen çevrelerin çoğunun üzerinedir. Zira, gelinen nokta, iktidarın her yaptığını ‘demokratikleşme’ adına alkışlamak, her itirazı ‘statükoculuk’ diye yaftalayıp, sindirme çabasına canı gönülden destek olmanın sonucudur. Darbecilik, statükoculuk ölümünü gösterip, sıtmaya razı olmak, razı etmektir. Bu böyle giderse, sıtma nöbeti içinde yaşayıp gideceğiz.
Kısacası, askerin sivilin denetimine geçmesi, bunu içine sindirmesi yetmez. Bir kere bu denetimin kurumsallaşması, hukuki çerçeveye oturtulması gerekir. Dahası, sivil otoritenin hâkimiyeti militarizmin sona ermesi demek değildir. Militarist zihniyetin topyekün sorgulanması ve sonunun gelmesi gerçekleşmeden demokratikleşmeden söz edemeyiz
DEVİR-TESLİM TÖRENİ
Halihazırda, iktidarı ve geniş muhalefeti ile sivil iradelerin militarizmle ciddi bir hesaplaşması söz konusu değil, böyle giderse, bu istifaların ‘devir teslim’ töreninden öte bir anlamı olmaz.
Daha öte bir anlamının olması demokratik muhalefetin sesinin gür çıkmasına bağlıdır. Bu gür sesi çıkarmaktan imtina edersek, vebal hepimizin üzerine olacak. Askerin de, sivilin de hışmından korkmak insani bir şey, ama insan olmanın anlamı ‘eşref mahluk’ olmakla sabittir, bu şerefi taşıyamazsak insanlığımızı inkâr etmiş oluruz. Hiçbir korku bu şerefi reddetmenin vebaline mazeret olmaz.
Yazının tamamı için
