Nilgün Cerrahoğlu…

Makalesinin girişinde popülizme hiç kaçmadan, “bir Türk dünyaya bedeldir” hamasetine sapmadan; içimizden birilerini somut bir olayla tanıtıyor…
Hani bütün gazete ve televizyonlarımızda okuyup izlerken içimizi yakan “sahte bilezik” dayağını hatırlatıyor…
Gelin, damat tarafının taktığı bileziği az buluyor ve “Bu ne biçim bilezik? Çok ince? Sahte mi yoksa?” diye damada çıkışıyordu ya (ki garanti anası tarafından tahrik edilmiştir)...
Damat da “ulan seni bana Allah parayla mı verdi!” deyip Yaratanına sarılarak “koynuna alıp kendisine karı yapacağı kızı; pardon büyük aşkını” bir güzel pataklıyordu…
Aşk mı?..
Ne aşkı yaaa?..
Ortada para varsa aşk teferruattır?..
Hâsılı; yazarımız  “Türk’üm doğruyum” diye her sabah tekrarlayarak yetiştiğimiz halde genelimizin bir türlü “insan” olmasını sağlayamayan andımızın nasıl da büyük bir palavra olduğunu bir güzel beyinlere sokuyor…
“Küçücük bir kareye bundan büyük bir Türkiye fotoğrafı sığdırılabilir mi?” deyip toplumsal (milletçe) yaşayışımızda “Altın, silah ve de güç” üçlüsünün değerini(!) hatırlattıktan sonra geçiyor dış politika anlayışımıza…
Dış politika değerlerimizin de: “Ticaret, din, güç” olduğunu ifade ediyor…
Veeeee…
Neşe Düzel’in Marmara Üniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesi uluslararası ilişkiler bölümü öğretim üyesi Doç. Dr. Gülden Ayman ile yaptığı söyleşiyi ve Suriye krizi ile ilgili görüşlerine geçiyor…
Ve hem içimizi acıtıyor, hem okunası söyleşiyle birlikte yerli yerinde yorumlar yaparak “Günün Köşe Yazarı” olmayı hak ediyor…
Kim mi?..
Cumhuriyet’ten Nilgün Cerrahoğlu…