'Nasıl'ı değil 'Neden'i önemli!
Sabah gazetesi Okur Temsilcisi Yavuz Baydar köşesinde gazetesindeki iki haberi analiz etti ve meslektaşlarına çok önemli bir hatırlatmada bulundu.
GAZETECİLER.COM - Okur Temsilcisi Yavuz Baydar, Sabah'taki köşesinde iki örnek haberden yola çıkarak bıçak sırtı bir konuya, intihar haberleri nasıl verilmeli sorusuna yanıt aradı.
Örneklerden biri ünlü bir kişinin intiharı iken diğeri ünlü olmayan bir yurttaşımızın intihar girişimiydi.
Baydar köşesinde iki intihar haberini de "habercilik açısından verilmesi gereken" diye nitelerken yapılan yanlışları da gözler önüne serdi.
İntihar, okurun ilgisini çeken bir tercih, bir 'eylem'. Sansasyonel bir yanı da var; cezbedici, 'okutucu'. Ama, meslek sorumluluğu, onun gizli cazibesine kapılmamayı emrediyor hepimize.
7 Haziran tarihli SABAH'ta yer alan böyle bir haberin sunuluş biçimi, bu noktaya örnek teşkil ediyor.
Haberin başlığından, 10 çocuk annesi S.Ç.'nin canına kıyma çabasının arka planını öğreniyoruz: 'Tiyatro aşkı uğruna intihar etmeye kalktı'.
Peki, ne olmuş? Spottan ve haberden devamını öğreniyoruz. Hanım bir tiyatro kursuna kaydolmuş, ama daha sonra 'kocam beni dövüyor' diyerek polisi aramış ve intihar edeceğini söylemiş.
Daha sonra girdiği sulama kanalında polisler tarafından kurtarılmış.
Ama haberin sonunda çok daha ilginç ayrıntılar var, aslında 'esas olay orada başlıyor': Kadın daha önce de kocasından şiddet gördüğünü öne sürerek karayolunda intihar girişiminde bulunmuş, evinde çocuklarını rehin almış.
Yani ortada gerçekten de ilginç, anlatılması gereken bir hikaye var, ama hikayenin asıl unsuru intihar girişimi değil. Hele tiyatro aşkı uğruna intihar girişimi hiç değil. Başlık yanıltıcı, ve o ailede yaşanan trajediyi hafifletici.
Asıl haber, ülkemizin müzmin meselesi, aile içi şiddet. 10 çocuklu, evde devamlı dayak yiyen, belki de ruhsal dengesi tamamen bozulmuş bir kadın. Hiç de 'magazinleşmemesi' gereken; tersine ayrınwtılarla, dehşetli yönleriyle, tanıklıklarıyla anlatılmayı bekleyen, çok ciddi bir 'hikâye'.
Örneklerden biri ünlü bir kişinin intiharı iken diğeri ünlü olmayan bir yurttaşımızın intihar girişimiydi.
Baydar köşesinde iki intihar haberini de "habercilik açısından verilmesi gereken" diye nitelerken yapılan yanlışları da gözler önüne serdi.
İntihar, okurun ilgisini çeken bir tercih, bir 'eylem'. Sansasyonel bir yanı da var; cezbedici, 'okutucu'. Ama, meslek sorumluluğu, onun gizli cazibesine kapılmamayı emrediyor hepimize.
7 Haziran tarihli SABAH'ta yer alan böyle bir haberin sunuluş biçimi, bu noktaya örnek teşkil ediyor.
Haberin başlığından, 10 çocuk annesi S.Ç.'nin canına kıyma çabasının arka planını öğreniyoruz: 'Tiyatro aşkı uğruna intihar etmeye kalktı'.
Peki, ne olmuş? Spottan ve haberden devamını öğreniyoruz. Hanım bir tiyatro kursuna kaydolmuş, ama daha sonra 'kocam beni dövüyor' diyerek polisi aramış ve intihar edeceğini söylemiş.
Daha sonra girdiği sulama kanalında polisler tarafından kurtarılmış.
Ama haberin sonunda çok daha ilginç ayrıntılar var, aslında 'esas olay orada başlıyor': Kadın daha önce de kocasından şiddet gördüğünü öne sürerek karayolunda intihar girişiminde bulunmuş, evinde çocuklarını rehin almış.
Yani ortada gerçekten de ilginç, anlatılması gereken bir hikaye var, ama hikayenin asıl unsuru intihar girişimi değil. Hele tiyatro aşkı uğruna intihar girişimi hiç değil. Başlık yanıltıcı, ve o ailede yaşanan trajediyi hafifletici.
Asıl haber, ülkemizin müzmin meselesi, aile içi şiddet. 10 çocuklu, evde devamlı dayak yiyen, belki de ruhsal dengesi tamamen bozulmuş bir kadın. Hiç de 'magazinleşmemesi' gereken; tersine ayrınwtılarla, dehşetli yönleriyle, tanıklıklarıyla anlatılmayı bekleyen, çok ciddi bir 'hikâye'.
