Mine Söğüt'ü alkışlıyoruz çünkü...
Biz de gözden kaçmasın diye Mine Söğüt'ü alkışlıyor ve Sayım Çınar'ın yaptığı röportajı okumanızı öneriyoruz.
... benim asıl mesleğim gazetecilik. Yirmi yaşımda bir muhabir olarak başladım çalışmaya.
Ama tam o dönemlerde değişmeye, yozlaşmaya başlayan gazetecilik anlayışı erkenden beni meslekten soğuttu, kendi isteğimle bıraktım gazeteciliği.
Zaten ben bırakmasam, o beni bırakacaktı. Prensipleri ve kaygıları olan bir çok gazeteci gibi ben de devamlı işsiz kalacaktım.
Çünkü 90 sonrası, dönemin politik ve etik zaaflarına çanak tutan bir gazetecilik anlayışını oturtmaya çalışan sistem, çok planlı bir ayıklama yaptı ve bünyesinde işine yaramayan gazeteci profilini barındırmadı; buna meydan okuyup zar zor da olsa mesleğe tutunanları da süründürdü.
Yıllar sonra gazeteciliğe bir köşe yazarı olarak yeniden başlama fikri benim için hem içten içe heyecan vericiydi hem de ürkütücü. Yıllardır evimde televizyon yok... Gazete almıyorum. Gündemi internetten kendi aklımı kullanarak, her şeyi eleye eleye izliyorum. Medyanın yarattığı yapay ve zehirli dünyadan kendimi ustalıkla soyutladım.
Hal böyleyken gündemin kirli çarkına yeniden bir ucundan dahil olma fikri beni doğal olarak ürküttü.
Dili ve aklı kirlenmiş medyayı daha yakından takip etmek zorunda olmak çok tercih ettiğim bir şey değildi.
Ama bir yandan da Türkiye'nin içinde bulunduğu bu olağanüstü günlerde Cumhuriyet gibi önemsediğim bir gazetede yazıyor olma fikri de çok cazipti...
* * *
Bir gazeteci olduğu kadar bir edebiyatçı da olan Söğüt, Türkiye'ye, son 20 yılın medyasına gazeteci gibi bakıp edebiyatçı gibi yazıyor ve ortaya bu eleştirel ancak okuyanların hak vereceği cümleler çıkıyor.
Sayım Çınar ile yaptığı röportajda bu çarpıcı yorumları yapan Mine Söğüt günün çok konuşulacak röportajlarından birini verdi.
Biz de gözden kaçmasın diye Mine Söğüt'ü alkışlıyor ve Sayım Çınar'ın yaptığı röportajı okumanızı öneriyoruz.
Ama tam o dönemlerde değişmeye, yozlaşmaya başlayan gazetecilik anlayışı erkenden beni meslekten soğuttu, kendi isteğimle bıraktım gazeteciliği.
Zaten ben bırakmasam, o beni bırakacaktı. Prensipleri ve kaygıları olan bir çok gazeteci gibi ben de devamlı işsiz kalacaktım.
Çünkü 90 sonrası, dönemin politik ve etik zaaflarına çanak tutan bir gazetecilik anlayışını oturtmaya çalışan sistem, çok planlı bir ayıklama yaptı ve bünyesinde işine yaramayan gazeteci profilini barındırmadı; buna meydan okuyup zar zor da olsa mesleğe tutunanları da süründürdü.
Yıllar sonra gazeteciliğe bir köşe yazarı olarak yeniden başlama fikri benim için hem içten içe heyecan vericiydi hem de ürkütücü. Yıllardır evimde televizyon yok... Gazete almıyorum. Gündemi internetten kendi aklımı kullanarak, her şeyi eleye eleye izliyorum. Medyanın yarattığı yapay ve zehirli dünyadan kendimi ustalıkla soyutladım.
Hal böyleyken gündemin kirli çarkına yeniden bir ucundan dahil olma fikri beni doğal olarak ürküttü.
Dili ve aklı kirlenmiş medyayı daha yakından takip etmek zorunda olmak çok tercih ettiğim bir şey değildi.
Ama bir yandan da Türkiye'nin içinde bulunduğu bu olağanüstü günlerde Cumhuriyet gibi önemsediğim bir gazetede yazıyor olma fikri de çok cazipti...
* * *
Bir gazeteci olduğu kadar bir edebiyatçı da olan Söğüt, Türkiye'ye, son 20 yılın medyasına gazeteci gibi bakıp edebiyatçı gibi yazıyor ve ortaya bu eleştirel ancak okuyanların hak vereceği cümleler çıkıyor.
Sayım Çınar ile yaptığı röportajda bu çarpıcı yorumları yapan Mine Söğüt günün çok konuşulacak röportajlarından birini verdi.
Biz de gözden kaçmasın diye Mine Söğüt'ü alkışlıyor ve Sayım Çınar'ın yaptığı röportajı okumanızı öneriyoruz.
