Milliyet yazarından Ezgi Başaran ve taze annelere mektup!
Yakın zamanda anne olan Radikal yazarı Ezgi Başaran'a gazeteci Özlem Akarsu Çelik'ten mektup var...
GAZETECİLER.COM
Kısa süre önce anne olan Radikal gazetesi yazarı Ezgi Başaran'a Milliyet yazarı Özlem Akarsu Çelik'ten mektup var. Başaran'ın anne olduktan sonra "lohusa bir kadının ruh halini" anlatan yazısına gönderme yapan Akarsu "Ah Ezgi, keşke bu kadarla kalsa yaşayacakların!" dedi.
İşte Çelik'in "Ezgi Başaran’a ve taze annelere mektup" başlıklı yazısındaki ilgili bölüm:
Tebrikler Ezgi, aramıza hoş geldin Deniz bebek!
Başarılı meslektaşımız, Radikal yazarı Ezgi Başaran 18 Aralık’ta anne oldu. Tebrikler Ezgi, aramıza hoş geldin Deniz bebek!
Ezgi Başaran, 26 Ocak’ta Radikal’de yayımlanan samimi yazısında, yeni doğum yapmış annelere haksızlık ettiği özeleştirisinde bulunuyor ve lohusa bir kadının ruh haline dair şu eşsiz tarifi yapıyor: “Hormonlar sağolsun! Doğurduğu an kadını Empire State binasından Beşiktaş otoparkının -3’üncü katına fırlatıyor... Adi bir dörtlü çete bu: Hormonlar, uykusuzluk, ev basması ve emzirme yükü...”
Ah Ezgi, keşke bu kadarla kalsa yaşayacakların! -3’üncü kata canım feda! Ben arzın merkezine gittim.
Kimse anlatmıyor anne olmanın zorluklarını. Hamileliğin ilk aylarında “Gazman”a dönüşeceğini söylemedikleri gibi! Habire değişen ruh hali, ayakkabılara sığmayan ayaklar, prostat hastaları gibi saat başı tuvalete taşınmalar, bebeğini kaybettiğini gördüğün kabuslar... Offf!
“Kendini dünyanın en güzel kadını gibi hissedeceksin” diyen arkadaşlarımı, acıyan gözlerle beni süzerken kaç defa yakaladım. Neredeyse kendi ağırlığım kadar kilo aldım yahu! Doğum desen ayrı dert... Lohusalık başka âlem...
Kesinlikle, ruhen ve bedenen mutasyona uğradım. Bu ben, eski ben değilim artık!
“Lohusalık sanıldığı gibi 40 gün değil, 18 aydır”
Prof. Sabiha Paktuna Keskin diyor ki “Lohusalık zannedildiği gibi 40 gün değil en az 18 aydır”. Hay ağzına sağlık! Zaten kadının halinden kadın anlıyor...
Kulakları çınlasın, doktorum iyi adamdı ama her erkek kadar uzaylıydı bize. Doğum sonrası “10 gün sonra mekik çekmeye başla ki karın kasların toparlasın” deyiverdi. 10 değil tam 495 gün geçti, ilk sporumu daha geçen gün yapabildim.
16 aylık ikiz annesiyim. Böyle laflar edenlere karşı çareyi, “Senin de ikizlerin olur inşallah!” demekte buldum.
En yakınındakiler hep tecrübeli kadınlar olacak. Babaya erkek arkadaşları “Ekmek almaya gidiyorum deyip evden kaç, üç yıl dönme!” diye gerzekçe espriler yapacaklar. Üç yılın anlamı: ideal kreş yaşı...
Şanslıysan, lohusalığının ilk haftalarını kafan kıyakmış gibi geçirirsin. Şanssızsan depresyona girebilirsin. Bunu beceriksizliğine yorma. Hormonlar!
Kadınların ne kadar çok yükü var şu dünyada
Genç bir anne tanımıştım. Doğumdan sonra kucağındaki bebeğiyle hastane odasının camından atlamaya kalkmış. Bir başkasının
bebeği ise aylarca ağlamış. Karı-koca boşanmanın eşiğinden dönmüşler.
Haftalarca evden çıkamadıktan sonra ilk market ziyaretin Avrupa seyahati gibi gelecek. Hazır ol, çocuksuz arkadaşların hayatından tüyecek. Alacağın haz olmasa, katlanılır gibi değil!
Tavsiyem, “Hamile milletvekili, doğumdan
15 gün sonra işbaşı yapacağım dedi” ya da “Victoria’s Secret’ın üç ay önce doğum yapan meleği fit vücuduyla büyüledi” haberlerini salla gitsin!
Kaygıların tavan yapacak, eşinin yüzüne bakmayacaksın, hafiften seme olacaksın... Hepsi ama hepsi hormonal!
En çok, süt artırsın diye içtiğim pastırma kokulu
o çaylardan tiksinmiştim. Bir de “Özlem Mandıra” lakabını hak etmeme neden olan süt sağma makinemden... Süt işi de psikolojikmiş cidden. Yedi ayın sonunda “sevmedim bu işi” dediğim gün kesiliverdi.
En tuhafı da ne?
Ben kadın olduğumu 37 yaşındayken, hamileliğimde anladım. Kendimi etekli erkek zannediyormuşum da haberim yokmuş. Erkeklerin hükmettiği dünyada onlar gibi olmuşum, kadınlığımı ötelemişim. Bu yüzden anne olmaya bu kadar geç karar vermişim meğer!
Kadınlar anne olmanın ne meşakkatli bir iş olduğunu anlatmıyorlar; çünkü bunu dillendirirlerse, hormonlar aldı beni duvardan duvara çarptı, benliğimi yitiriyordum az kalsın derlerse, acımasız rekabet piyasasında erkeklerle yarışta geriye düşmekten korkuyorlar! Bunun için ağır yaralı bir aslan gibi kalkıyorlar yerlerinden, başları dimdik yola devam ediyorlar. Güçlü bir kadın, şefkatli bir anne, iyi bir eş, çalışkan bir işçi... Ne çok yükümüz var değil mi?
Yazının tamamı için
Kısa süre önce anne olan Radikal gazetesi yazarı Ezgi Başaran'a Milliyet yazarı Özlem Akarsu Çelik'ten mektup var. Başaran'ın anne olduktan sonra "lohusa bir kadının ruh halini" anlatan yazısına gönderme yapan Akarsu "Ah Ezgi, keşke bu kadarla kalsa yaşayacakların!" dedi.
İşte Çelik'in "Ezgi Başaran’a ve taze annelere mektup" başlıklı yazısındaki ilgili bölüm:
Tebrikler Ezgi, aramıza hoş geldin Deniz bebek!
Başarılı meslektaşımız, Radikal yazarı Ezgi Başaran 18 Aralık’ta anne oldu. Tebrikler Ezgi, aramıza hoş geldin Deniz bebek!
Ezgi Başaran, 26 Ocak’ta Radikal’de yayımlanan samimi yazısında, yeni doğum yapmış annelere haksızlık ettiği özeleştirisinde bulunuyor ve lohusa bir kadının ruh haline dair şu eşsiz tarifi yapıyor: “Hormonlar sağolsun! Doğurduğu an kadını Empire State binasından Beşiktaş otoparkının -3’üncü katına fırlatıyor... Adi bir dörtlü çete bu: Hormonlar, uykusuzluk, ev basması ve emzirme yükü...”
Ah Ezgi, keşke bu kadarla kalsa yaşayacakların! -3’üncü kata canım feda! Ben arzın merkezine gittim.
Kimse anlatmıyor anne olmanın zorluklarını. Hamileliğin ilk aylarında “Gazman”a dönüşeceğini söylemedikleri gibi! Habire değişen ruh hali, ayakkabılara sığmayan ayaklar, prostat hastaları gibi saat başı tuvalete taşınmalar, bebeğini kaybettiğini gördüğün kabuslar... Offf!
“Kendini dünyanın en güzel kadını gibi hissedeceksin” diyen arkadaşlarımı, acıyan gözlerle beni süzerken kaç defa yakaladım. Neredeyse kendi ağırlığım kadar kilo aldım yahu! Doğum desen ayrı dert... Lohusalık başka âlem...
Kesinlikle, ruhen ve bedenen mutasyona uğradım. Bu ben, eski ben değilim artık!
“Lohusalık sanıldığı gibi 40 gün değil, 18 aydır”
Prof. Sabiha Paktuna Keskin diyor ki “Lohusalık zannedildiği gibi 40 gün değil en az 18 aydır”. Hay ağzına sağlık! Zaten kadının halinden kadın anlıyor...
Kulakları çınlasın, doktorum iyi adamdı ama her erkek kadar uzaylıydı bize. Doğum sonrası “10 gün sonra mekik çekmeye başla ki karın kasların toparlasın” deyiverdi. 10 değil tam 495 gün geçti, ilk sporumu daha geçen gün yapabildim.
16 aylık ikiz annesiyim. Böyle laflar edenlere karşı çareyi, “Senin de ikizlerin olur inşallah!” demekte buldum.
En yakınındakiler hep tecrübeli kadınlar olacak. Babaya erkek arkadaşları “Ekmek almaya gidiyorum deyip evden kaç, üç yıl dönme!” diye gerzekçe espriler yapacaklar. Üç yılın anlamı: ideal kreş yaşı...
Şanslıysan, lohusalığının ilk haftalarını kafan kıyakmış gibi geçirirsin. Şanssızsan depresyona girebilirsin. Bunu beceriksizliğine yorma. Hormonlar!
Kadınların ne kadar çok yükü var şu dünyada
Genç bir anne tanımıştım. Doğumdan sonra kucağındaki bebeğiyle hastane odasının camından atlamaya kalkmış. Bir başkasının
bebeği ise aylarca ağlamış. Karı-koca boşanmanın eşiğinden dönmüşler.
Haftalarca evden çıkamadıktan sonra ilk market ziyaretin Avrupa seyahati gibi gelecek. Hazır ol, çocuksuz arkadaşların hayatından tüyecek. Alacağın haz olmasa, katlanılır gibi değil!
Tavsiyem, “Hamile milletvekili, doğumdan
15 gün sonra işbaşı yapacağım dedi” ya da “Victoria’s Secret’ın üç ay önce doğum yapan meleği fit vücuduyla büyüledi” haberlerini salla gitsin!
Kaygıların tavan yapacak, eşinin yüzüne bakmayacaksın, hafiften seme olacaksın... Hepsi ama hepsi hormonal!
En çok, süt artırsın diye içtiğim pastırma kokulu
o çaylardan tiksinmiştim. Bir de “Özlem Mandıra” lakabını hak etmeme neden olan süt sağma makinemden... Süt işi de psikolojikmiş cidden. Yedi ayın sonunda “sevmedim bu işi” dediğim gün kesiliverdi.
En tuhafı da ne?
Ben kadın olduğumu 37 yaşındayken, hamileliğimde anladım. Kendimi etekli erkek zannediyormuşum da haberim yokmuş. Erkeklerin hükmettiği dünyada onlar gibi olmuşum, kadınlığımı ötelemişim. Bu yüzden anne olmaya bu kadar geç karar vermişim meğer!
Kadınlar anne olmanın ne meşakkatli bir iş olduğunu anlatmıyorlar; çünkü bunu dillendirirlerse, hormonlar aldı beni duvardan duvara çarptı, benliğimi yitiriyordum az kalsın derlerse, acımasız rekabet piyasasında erkeklerle yarışta geriye düşmekten korkuyorlar! Bunun için ağır yaralı bir aslan gibi kalkıyorlar yerlerinden, başları dimdik yola devam ediyorlar. Güçlü bir kadın, şefkatli bir anne, iyi bir eş, çalışkan bir işçi... Ne çok yükümüz var değil mi?
Yazının tamamı için
