Lili Bardavit için...
Böylesine mükemmel bir kalem ustası nasıl olur da keşfedilemez hiç aklım almıyor...
Az sonra okuyacağınız makale bir profesyonelin klavyesinden çıkmadı...
Bir amatörün blogunda bugün (15.0.2014) yayımlandı...
Önce Lili Bardavit Hanımefendiyi bu mükemmel makaleyi yazdığı için alkışlayacağım...
Sonra da birkaç cümlelik minik bir yorum yapacak ve şöyle diyeceğim:
"Böylesine mükemmel bir kalem ustası nasıl olur da keşfedilemez hiç aklım almıyor...
Yanlışlık kimde?..
Medyamızı yönetenlerde mi?..
Yoksa değerli bir mücevher gibi kendini gizleyenlerde mi?.."
Lütfen okuyun ve karar verin...
14 Mayıs 2014 Çarşamba
Bir amatörün blogunda bugün (15.0.2014) yayımlandı...
Önce Lili Bardavit Hanımefendiyi bu mükemmel makaleyi yazdığı için alkışlayacağım...
Sonra da birkaç cümlelik minik bir yorum yapacak ve şöyle diyeceğim:
"Böylesine mükemmel bir kalem ustası nasıl olur da keşfedilemez hiç aklım almıyor...
Yanlışlık kimde?..
Medyamızı yönetenlerde mi?..
Yoksa değerli bir mücevher gibi kendini gizleyenlerde mi?.."
Lütfen okuyun ve karar verin...
14 Mayıs 2014 Çarşamba
Soma
Yine yas var ülkemde...
Kapkaranlık bir geceye yattık, kömür karası bir sabaha uyandık.
Simsiyah akıyor bugün ülkenin gözyaşları.
Türkiye ağlıyor bugün, ağlasın zaten.
Kaç ana dilsiz, kaç kadın ersiz, kaç evlat kanadı kırık kaldı bugün.
Sadece kocaman bir "offfff" dökülüyor içimden.
Yanıyorum, ben yeryüzünde yine neye ah vah ederken yerin altında nasıl bir can pazarı yaşanıyormuş, nasıl bir feryat figan varmış, bilmemişim, ona yanıyorum.
Yanıyorum, insan hayatının bu kadar ucuz olduğu bir yerde nasıl da bu kadar pahalıya yaşadığıma yanıyorum.
Yanıyorum, hallerini, korkularını, siyaha boyanmış suratlarını, duymadığım acılarını hissediyorum, o panik anını düşünüyorum, çığlık çığlığa koşuşuyorlar sanki, gözümün önünden kovamıyorum.
Yanıyorum, bu durumda bile sedye kirlenmesin diye çizmelerini çıkarmak isteyen madenci kardeşime yanıyorum.
Yanıyorum, o maden ocağının başında bir umut, avaz avaz sevdiğinin sağ çıkmasını bekleyenlerin suretlerini görüyorum, yanıyorum.
Tak diye biten hayata, güm diye gelen tokata, şak diye giden "can"a yanıyorum.
Yanıyorum neden o madende olduğunu sorguladığım ve cevabını kabul edemediğim "işçi çocuk", sana yanıyorum.
Yanıyorum, üç gün yas dördüncü gün haydi marş marş yapan sana, bana yanıyorum.
Manisa'dan gelen kömür karası haberlere acıyorum.
Yanıyorum, böyle ölümlere çok ama çok yanıyorum.
Her felakette olduğu gibi buna da "kader" diyenlerin kaderleri nasıl olacak acaba diye düşünmekten kendimi alamıyorum.
Ölümün bile hayırlısı olsun diliyorum.
Allah'tan o cefakar işçilerimize rahmet istiyorum, ailelerine sabır versin umuyorum.
Herkes gibi, bende yanıyorum, öyle yandığımla da kalıyorum.
Başka da hiçbir şey yapamıyorum...
