'Hürriyet'ten neden kovuldum bilmiyorum'
"Köşe yazarlığını kovuldum için bıraktım" diyen Tuna Kiremitçi "neden kovulduğumu hala bilmiyorum" diyor...
Son romanı Gönül Meselesi'nde ilk yazdığı romanın karakterleriyle yeniden buluşan ancak bunların arasına başörtülü bir kadını ekleyen Tuna Kiremitçi uzun zamandır sürdürdüğü sessizliğini Jurnal'de bozdu. Programda çarpıcı açıklamalarda bulunan Kiremitçi, romanındaki başörtülü kahraman Gönül'ün kendisine yönelik bir eleştiriye de cevap olduğunu söylerken, Hürriyet Gazetesi'nden neden kovulduğunu hala bilmediğini de dile getirdi.
İşte Kiremitçi'nin verdiği yanıt:
"ROMANLARINDA BAŞÖRTÜLÜ KADIN YOK ELEŞTİRİSİ ALDIM. HAKLIYDILAR"
Ben birkaç yıl önce bir köşe yazısı yazmıştım Hürriyet'te, Başörtülü Esas Kız diye. Hanımlarımızın neredeyse yarısı kapalı olmasına karşın neden dizilerde başörtülü esas kız yok diye soruyordum. Çok masumane bir yazıydı, ama medyada günlerce tartışılmıştı. Okurlarım da bana sitem etti, böyle diyorsun ama senin romanlarında da başörtülü kadın yok diye. Haklıydılar. Edebiyat siyaset gibi değil, siyaset daha çok insanları ayrıştırmak üzere kurulmuş bir şey, edebiyat ise birleştirmek, gönül bağı kurmak için. Bir roman farklı kimlikteki insanlar arasında bir duygu birliği yaratıyorsa o çok şanslı bir romandır. Hayat tarzlarımıza göre, etnik kökenlerimize göre ayrılarak kompartımanlar halinde yaşayamayacağımızı düşünüyorum.
Kitapta ilginç detaylar var, konuşma tartışma yaratacak şeyler, aslında Gönül başını örtmesine rağmen her anlamda modern bir genç kızdır, algı karışıklığı yaşadığımızı mı ifade ediyorsunuz, başörtülü kadını modern görmüyor muyuz?
"HÜRRİYET'TEN NEDEN KOVULDUĞUMU HALA BİLMİYORUM."
Köşe yazarlığını bıraktım... Kovuldum, o yüzden bıraktım. Neden kovulduğumu da hala bilmiyorum, sadece benimle artık çalışmak istemediklerini söylediler. Köşe yazarlığını seviyorum, yazdığım sürece gazetenin en çok okunan köşelerinden biriydi zaten. Romanı yazarken köşe yazmamak da işime geldi biraz. Enerjiyi tek noktaya odaklayabildim. Romana odaklanmak çok güzelmiş, onu unutmuşum ben. Köşe yazarlığı olunca enerji bölünüyor. Köşe yazmanın ve okuyucu ile direkt ilişki kurmanın zevki de ayrı.
