Hayret!.. Şamil Tayyar’a destek verdi…
Mehmet Yakup Yılmaz bugünkü makalelerinden birinde alışılmadık bir biçimde Şamil Tayyar’a destek verdi…
GAZETECİLER.COM - Mehmet Yakup Yılmaz bugünkü makalelerinden birinde alışılmadık bir biçimde Şamil Tayyar’a destek verdi…
Gerçi destek “Hubb-u Ali değil buğzu Muaviye” tadında ama olsun…
Destek, destektir…
En azından “demokratikleşme” işaretidir…
Bakın nasıl olmuş bu destek…
Not: (“Ali sevgisi değil, Muaviye’ye duyulan nefret yüzünden” demektir).
Mahkemede serbest gazetede yasak
STAR Gazetesi yazarı Şamil Tayyar, Ergenekon Davası sanıklarından gazeteci Güler Kömürcü ile Tuğrul Türkeş arasında geçen bir telefon görüşmesini yayımladığı için “Haberleşmenin ve özel hayatın gizliliğini ihlal etmek” suçundan mahkûm oldu.
Davanın detaylarına baktığınızda şaşırmamak mümkün değil.
Mahkûm olan gazeteci, Ergenekon Davası dosyasına dava ve iddia edilen suçla hiç ilgisi olmadığı halde konulmuş ve bu nedenle de alenileşmiş bir telefon görüşmesini yayınlamış.
Yani “özel hayatı ve gizliliği ihlal eden” birileri varsa, onlar Ergenekon Davası dosyasını hazırlayan savcılardan başkası değil.
Ama biliyorsunuz, söz konusu savcılar halen görevlerinin başındalar ve aynı işlemleri ısrarla tekrarlamaya devam ediyorlar.
Oysa kanun çok açık: Mahkemenin izninden sonra dinlenilen konuşmalar, takip edilen suç ile ilgili değilse kayıtlarının imha edilmesi, durumun ilgiliye bir yazı ile bildirilmesi gerekiyor.
Bu savcılar, bu tür konuşmaları imha etmedikleri gibi, bir de getirip dava dosyasına koyarak alenileştiriyorlar.
Amaçları, bu davada yargılanan kişilere karşı kamuoyunda olumsuz bir algı yaratmak!
Kanunu çiğniyor olmalarının nedeni bu. Büyük bir ihtimalle şöyle düşünüyorlar: “Biz bu kadar sanığı bu davada, bu deliller ile mahkûm ettiremeyiz. Ama öyle şeyler yapalım ki kimse suçsuzluklarına inanmasın.”
Şamil Tayyar hakkındaki mahkûmiyet kararı, Ergenekon Davası’ndaki bazı hukuk dışı uygulamaların, bu davanın sonucunu ne kadar sakatlayacağını gösteren bir örnek oluşturuyor.
Türkiye’nin geçmişindeki bazı karanlıkları aydınlatacağı ümit edilen bir davanın, bu hale getirilmesinin nedeni ise davayı siyasal bir gösteriye dönüştürme çabasıdır.
Hukuk tarihi hiç kuşku yok ki bu ağır suçu affetmeyecek.
