Günün yazarı Asu Maro...

Yeni kuşak ve hatta orta yaş kuşağı bile hatırlamaz onları…
Onlar, biz çocuklar için “Bekçi Amca”, büyükler için sadece “Bekçi” idi…
Rahmetli dedeciğim için ise “Bekçi Efendi”…
*

Onların düdüğü keskin keskin ötmüşse eğer, bilirdik ki güvendeyiz…
Gerçi biz küçük kent çocukları “hırsızlık, soygun, cinayet” gibi şeyler pek bilmezdik ama gazetelerden okur, radyolardan dinlerdik…
*

Büyük şehirlerin kendilerine çok iş düşen bekçilerinin yanında bizimkiler sabaha kadar yürüyüş yaparlar bir de düdük öttürürlerdi.
*
Hangimiz demiştik hatırlamıyorum…
Ama mealen şöyle bire cümleydi kurulan:
“Bu bekçi düdük öttürünce hırsız varsa kaçmaz mı sanki?..”
Dedeciğim gülümseyerek:

“Düdük öterse hırsız gelemez ki kaçsın”…
*
Hâsılı…
Asu Maro bugünkü Milliyet’te geri dönen “Bekçilik” kurumunu yazıyor…
Çok da güzel yazıyor…
Ve…
Günün Yazarı olmayı hak ediyor…

Asu Maro'nun yazısının tamamını okumak için TIKLAYIN...