Eskilerin ağzı meğer ne kadar bozukmuş!

GAZETECİLER.COM - Medyada polemik bir türlü bitmez. Yazarlar kimi zaman ideolojik kimi zaman kişisel nedenler ile birbirlerine laf ederler... Vatan yazar Sanem Altan bugün köşesinde eskilerin kalem kavgalarını Emin Karaca'nın kitabından alıntılayarak okurlarıyla paylaşıyor.

Okuyunca göreceksiniz 179 yıldır matbuattan basına, basından medyaya dönüşüm geçiren gazetelerde değişmeyen tek şey kavgalar ve polemikler.

İşte basında daha önce yapılmış kavgalardan küçük parçalar...

TEVFİK FİKRET'TEN HÜSEYİN CAHİT'E: "KERTENKELE"

İkinci Meşrutiyet'in ilânından sonra, Hüseyin Cahit ve Tevfik Fikret ortaklaşa Tanin gazetesini çıkarmaya başlıyorlar.

Tevfik Fikret bir süre sonra Hüseyin Cahit'in gazeteyi İttihat ve Terakki'nin yayın organı haline getirme çabasını seziyor ve onu namussuzlukla suçluyor. Bunun üzerine Cahit şunları yazıyor Fikret'e:

"Alın Tanin sizin olsun, tek, hiçbir insani duygu ile titrememiş pis ve leş kokulu vicdanınızın hırsı, haset ateşleri sönsün!"

Bunun üzerine Tevfik Fikret yanıt veriyor:

"Yılan yutmuş kertenkele gibi etrafına zehirler kusacağına bir kez eylemlerini ve umutlarını dengele. Genel ve özel yaşamını, şimdiye dek yaptıklarını göz önüne al, görürsün ki sen yırtıcı, çıkarcı, hırslı ve safsatacı bir bencilden başka birşey değilsin."

ARİF ORUÇ'TAN YUNUS NADİ'YE: "EDEPSİZ HERİF"

Arif Oruç, hükümet yanlısı Cumhuriyet'in sahibi ve başyazarı Yunus Nadi'yle kavgaya tutuşuyor 1931'de:

"Edepsiz herif, senin sözünle mi Arif Oruç'un kulağından tutup hapsedecekler? Sen de o zaman meydanı boş bulup doymak bilmez işkembeni bol bol şişirmeye vakit bulacaksın öyle mi? Vatan haini dediğin adamlar senin o vatanı çoktan satıp rakı parası yaptığını bilen adamlardır..."

Yunus Nadi de cevaben şunları yazıyor:

"Ruhunun çirkinliği kendi suratına olduğu kadar, çıkardığı paçavraya da akseden Arif Oruç'un müseccel bir vatan haini olduğu için gazete çıkarmasına bile tahammül etmemek gerektiğini yazmıştık. Yüzleri kasap süngeriyle silinmiş, hayatları sefalet ve zilletin bataklıklarından yoğrulmuş alçaklarla uğraşmaya değer mi? Bu solucan fıtratlı bataklıklar mahlûkatına şahsımızı müdafa için uzun söze girişerek maksadı gözden kaçıramayız."

NAZIM HİKMET'TEN PEYAMİ SAFA'YA: "EY YETİM-İ SAFA"

Ama benim en eğlendiğim kavga Peyami Safa-Nazım Hikmet tartışması.

Ve Nazım Hikmet'in Peyami Safa'ya yazdığı o meşhur şiir:

Sen çıkmadın
çıkardılar karşıma seni!
Kıllı, kara elleriyle tutup enseni,
gövdeni bir karış yerden kaldırdılar;
sonra birdenbire bırakıp yere
seni pantolonumun paçasına saldırdılar!
Bir düşün oğlum,
bir düşün ey yetimi Safa,
bir düşün ki son defa anlayabilesin:
Sen bu kavgada
bir nokta bile değil,
bir küçük eğri virgül,
bir zavallı vesilesin...
Ben kızabilir miyim sana?
Sen de bilirsin ki benim adetim değildir
bir posta tatarına
bir emir kuluna sövmek,
efendisine kızıp,
uşağını dövmek...

Sanem Altan'ın köşesinin tamamını okuyabilirsiniz.