Dere boyundan, The Marmara’ya! Şaraplı 1 Mayıs!
Artık Sosyalist de olmadığını itiraf ederken içinden "ne güzel, artık Zülfü de Sosyalist değil" diye düşünmüş müdür bilemeyiz.
Ertuğrul Özkök bugün Aymama deresi kenarından The Marmara Oteli'nin Taksim Meydanı'na bakan odalarından birine uçmuş.
Uçarken de yanına Zülfü Livaneli'yi almış.
1 Mayıs 1977 gününün o kanlı panoramasında fırçaları olan arkadaşını.
Artık Sosyalist de olmadığını itiraf ederken içinden "ne güzel, artık Zülfü de Sosyalist değil" diye düşünmüş müdür bilemeyiz.
Bakın dün için ne hayaller kurmuş Özkök...
Ah benim yavaşlayan refleksim
ÇARESİZLİKTEN Zülfü'nün şarkısını koydum, sesi sonuna kadar açtım.
"Ah benim sevdalı başım..."
Nakaratın gerisini kendim yazdım.
"Ah benim yavaşlayan refleksim.
Büyümek işte böyle bir şey olsa gerek."
Ne işim var benim bu saatte evde.
Orada olmalıydım, orada...
Taksim Meydanı'nda.
O rengârenk kalabalığa karışmalı, "1 Mayıs, işçinin emekçinin bayramı" diye haykırmalıydım.
* * *
Diyeceksin ki, senin orada ne işin var?
Oradaki kiminle aynı fikirdesin, kiminle yoldaşsın?
Omuz omuza yürüyeceğin kimdir farkında mısın?
Ne önemi var...
Atılan o slogan sana ne diyor, veriyor mu coşkuyu?
Ne fark eder...
Biliyorum, o köprülerin altından çok sular aktı.
Dünyalar değişti, ben değiştim.
Döndüm.
Döndüm ki hiç döndüğüm yerde değilim.
Fikirler, bakışlar, duruşlar, alıp başını gitmiş, her biri bambaşka yere savrulmuş.
Arkamda kendi ihanetlerimi bırakmışım, yanımda başkalarının ihanetleriyle yürümüşüm.
Ama hiç olmazsa yürümüşüm, durmamışım.
Özkök'ün "sanal" 1 Mayıs'ının tamamını okumak istiyorsanız
