Çakmacılar ve SABAH'ta yok olan ilkeler!...
Sünniler genellikle Kuran okumaya meraklıyken, Aleviler ise daha ziyade hukuk kitapları okumayı seviyorlardı…
GAZETECİLER.COM – Çalık’ın patronajını sarstılar…
Yer ile bir ettiler…
Ne ilke bıraktılar adamda… Ne disiplin…
Aynı sözler Erdal Şafak için de geçerli...
Hatırlayacaksınız…
Erdal Şafak, “Sabah’ta iç çekişmelerin köşelere taşımasına izin vermem” gibi bir başyazı bile yazmıştı…
O günler, Hıncal Uluç’a karşı bir iç cephe kurulmuştu gazete içinde…
İstenmiyordu Uluç…
Patronaj “git” de demiyordu…
Belki de diyemiyordu…
Bir Emre Aköz çakıyordu…
Bir Engin Ardıç…
Bu ikiliye düzeyi yüksek olsa da Mehmet Barlas katılıyordu zaman zaman…
Nazlı Ilıcak durur mu?..
O da sihamı kazayı fırlatıp atıyordu Hıncal Uluç’un üstüne üstüne…
İşte o aşamada Erdal Şafak, “geçmiş zaman babaları” gibi duruma el koydu…
Öyle, bir sert bakışın yetmeyeceğini anladı o afacanlara…
Sesini yükseltti…
Masaya yumruğunu vurdu…
Kavgacılar, peder beyden fırçayı yemiş yaramaz veletler gibi sus pus oldular…
Derken…
Bir gün erken…
Emre Aköz, Alevileri kaşıyan bir iddiayı gerçekmiş gibi yazdı köşesinde…
“İddia” da öyle kimilerinin yıllardır yaptığı gibi “hakaret” falan değildi ha…
Yargı bürokrasisinde Alevi yapılanması gibi bir şeydi…
Çok da normaldi yani…
Sünniler genellikle Kuran okumaya meraklıyken, Aleviler ise daha ziyade hukuk kitapları okumayı seviyorlardı…
Sünniler tüccar olup, iş adamı olup, doktor olup, mühendis olup o mecralarda sürdürmek isterken yaşamlarını…
Aleviler, “Nasıl olsa bir yerlerimizi yırtsak bizi ordu komutanı, vali neyim yapmıyorlar biz de bari hakim olalım, savcı olalım” diyerek hukuk okudular…
Emre Aköz’ün bu oldukça makul karşılanması gereken yazısı, Alevi kardeşlerimize “hakaret” edilmiş gibi atılınca ortalık yere önce kendi gazetesinden Sevilay Yükselir kalktı ayağa…
Oysa makalenin ilk yayımlandığı günlerde (her ne kadar “ben onu okumam” ayaklarına yatıyorsa da) sesi soluğu çıkmayan Sevilay Yükselir’e, mensubu olduğu Alevi cemaatinin kimi dedeleri fırça atmış olmalı ki kendi hanımefendiliğine hiç de yakışmayan bir düzeyde (“düzeysizlikte” mi demeliydik acaba) saldırıverdi Emre Aköz’e…
Derken, Hıncal Uluç’un tutuculuğu ve o tutuculuktan kaynaklanan 3G yazısına Mehmet Barlas tepkisi geldi…
Hâsılı…
Ahmet Çalık’ın “Yazarlarımın arasında kavga istemem” emri de uçtu gitti havaya…
Erdal Şafak’ın o güzelim ve haklı “kavga etmeyin" makalesi de...
Yazık oldu ilkelere…
