Bünyamin Aygün günün muhabiri
Teşekkürler Bünyamin… Savaş muhabirliğinin nasıl yapılacağını gösterdiğin için de tebrikler…
Yuh bana be…
Yuh bana…
Neden mi?..
Aylardır, medyamızda bir Bünyamin Aygün gerçeği olduğunu göremediğim, es geçtiğim için “yuh bana”…
*
Kabul…
Bana yuh…
İyi ama sevgili medya yöneticileri ve medya patronları…
Kasım 2013'te haber amacıyla gittiği Suriye'de El Kaide bağlantılı bir örgüt tarafından kaçırılan ve Ocak 2014'te özgürlüğüne kavuşan Bünyamin Aygün hanginizin umurunda?..
*
Gazetelerinize bakıyorum en çok sevdiğiniz, maddi olarak en çok ödüllendirdiğiniz muhabirler magazin sayfalarına haber yapanlar.
Ve bir de…
Hükümete yakından öte “yapışık” duranlar.
*
Bünyamin savaş bölgelerinde can pahasına mesleğini yapmak yerine gece kulüplerini dolansaydı eğer…
Bünyamin savaş bölgelerinde can pahasına mesleğini yapmak yerine barlarda, lüks restoranlarda paparazzilik yapsaydı; İzzet Çapa gibi mekân, Cengiz Semercioğlu gibi servet sahibi bile olabilirdi…
*
Ama magazincilik yerine barut fıçısı Ortadoğu muhabiri olunca, gördüğü göreceği “muhabbet” Suriye'de El Kaide bağlantılı örgütün elinden kurtulduktan sonra birkaç gün süren muhabbettir…
*
Bünyamin Aygün kendisine yapılan haksızlığı hiç umursamadan yine yapıyor görevini.
Referandum öncesi Kuzey Irak’taydı.
Erbil ve Kerkük’ün köylerinde, elinde fotoğraf makinesiyle haber peşinde koştu.
Tuzhurmatu’ya girdi.
Milliyet’te beş gün süreyle Irak Türkmenlerinin başına gelenleri ve referandumdan sonra gelmesi muhtemel belâları anlattı.
*
Ama dedim ya…
Altı üstü(!) bir dizi yazıydı…
Ve…
Kimin umurundaydı ki?..
İçinde kimseye küfür ve hakaret yoktu…
Kadın eti (Baldır bacak, meme, kalça) de yoktu haberlerinde…
*
Önce özür dilerim Bünyamin…
Lütfen benim aymazlığımı da affet…
Sonra da teşekkürler Bünyamin…
Savaş muhabirliğinin nasıl yapılacağını gösterdiğin için de tebrikler…
*
Sen sadece dünün ve bugünün değil her zamanın muhabirisin kardeşim…
