Bekir Coşkun'dan bir Kürt yazısı

GAZETECİLER.COM - Köşe yazılarında hep aynı konu... Türkiye'nin geldiği kritik nokta ve yaşadığımız Türk-Kürt kavgası... Bu yazılar içinde bugün okumanızı önereceğimiz yazı Habertürk'den Bekir Coşkun'a ait...
Damardan giren bir yazı...
İçimize dokunan bir nokta...
Bekir Coşkun Kürt arkadaşını kaleme aldı ve bakın neler yazdı; 

"Ben çok küçüktüm, UrfaKanlıavşar'da nahiye müdürüydü babam. Köyün hemen dışındaki lojmanın önündeki koca siyah kayalıkların arasında tek arkadaşım vardı;
Kır bekçisinin oğlu Keko Ali...
Keko Ali Kürt'tü, başında kenarları sarı iplikle süslenmiş bir külahı vardı, kopuk kopuk hatırlıyorum.
Babam, "Arada bir öyle canhıraş çığlık atardın ki, seni yılan-akrep soktu sanıp koşardık" diye anlatırdı.
Herkes "Ne oldu?" diye başıma üşüştüğünde yanıtlarmışım ben: "Keko Ali kaçtı..." Ben onu sevsem de muhtemelen Keko Ali benden sıkılır, Kürt arkadaşlarına kaçardı...
Sonraları Keko Ali kaçmasın diye külahını alıp cebime sakladığımı anlatırdı babam...
Televizyonda polislere taş atan, taş atarken ayakları yerden kesilen o minik çocuğu her görüşümde Keko Ali geliyor aklıma.
Muhtemelen o yaşlardaydı.
Aynen öyle, kenarı sarı ipliklerle süslü bir beyaz külah vardı başında.
O benden kaçıyordu...
Ben ağlıyordum...
Herkesin Keko Ali'si var.
Bir dost, bir ahbap, bir iş ortağı, okul ya da askerlik arkadaşı, komşu, belki akraba, hatta sevgili, eş...
Bir araştırmaya göre Türkler ile Kürtleri ayırırsanız, 700 bin evlilik bitiyor, 35 bin şirket parçalanıyor...
Ama daha önemlisi dostlarımızı, arkadaşlarımızı, akrabalarımızı, sevdiklerimizi, eşlerimizi kaybediyoruz..
Her birimizin yüreğinde bir Keko Ali var ve her birimizin cebinde bir Keko Ali külahı...
Onları seviyoruz.
Onları kaybetmek canımızı yakar...
Ama şu pis oyunlar...
Şu geri zekâlılık...
Şu pis politikalar, şu aptal ve basiretsiz politikacılar... Ve şu eli kanlı-silahlı kötü insanlar yüzünden, Keko Ali kaçarsa...
Ben yine ağlarım...