Bekir Coşkun 'Projenin Taş.k’ları'nı yazdı
Bekir Coşkun, Projenin Taş.k’ları... başlıklı yazısında Ergenekon davasını başlatan 5 no'lu CD'nin içeriğinde Tuncay Güney'e geçen işkence seslerini ve tehditleri yazdı.
İşte Coşkun'un "Bunca yıldan sonra mesleği, yaşamı, geleceği hahamın taş.k’larına endeksli yazarın bunlardan haberi tabii ki yok... “Memleket iyi olsun” deyip duruyoruz o sırada..." diyerek kendisini ve Tuncay Güney'e yapılan işkenceyi anlattığı o yazı:
5 no’lu CD...
Sorgucu, Ergenekon sorgulamasında tanığa diyor ki:
“Bekir Coşkun’u da söyle...”
İstediği yanıtları alamayınca kızıyor “Yoksa taş.k’larını koparırım” diye...
Adam bizi söylese; Ergenekon’a giriyoruz, taş.k’lar kurtuluyor...
Söylemezse; taş.k’lar gidiyor, biz kurtuluyoruz...
Bizim durum taş.k’lara bağlı diyelim...
Fifti fifti...
5 no’lu CD’yi dinledim; dayak sesleri, hırlamalar, kusmalar, düşmeler, kalkmalar... Belli ki birilerine işkence yapılıyor...
Sorgulanan Kanada’daki haham kardeşimiz Tuncay Güney... Ergenekon’un şemasını verdi, gitti Kanada’da haham oldu, bilirsiniz...
Bunca yıldan sonra mesleği, yaşamı, geleceği hahamın taş.k’larına endeksli yazarın bunlardan haberi tabii ki yok...
“Memleket iyi olsun” deyip duruyoruz o sırada...
O kadar...
Haham Tuncay Güney’in bu ifadesi üzerine bildiğiniz Ergenekon başladı...
Yüzlerce insan tutuklandı...
Telefonlar dinlendi, yatak odalarına girildi...
Evler basıldı...
Çok insanın canı yandı, hâlâ da yanıyor...
Ve önceki gün:
SKYTürk’teki 360 Derece programına katılan haham Tuncay Güney canlı yayında dedi ki:
“Ergenekon bir projeydi... Proje tamamlandı... İşkence görmeseydim onları söylemeyecektim... Devlet beni kullandı...”
Evet...
Proje tamamlanmıştı...
Yargı, ordu, medya gibi etkili, güçlü kurumlar sindirildi... Anayasa, yasalar, kurallar imama göre yeniden dizayn edildi...
İstila başarıldı...
Proje tamamdı...
Arkasından...
Bugünlerde izlediğiniz enkaz kaldırma çalışmalarına geçildi...
Başbakan bunları yapanlara(!) kızdı...
“Tarih affetmez sonra” dedi...
Paşaya “geçmiş olsun”a gitti...
Kimin parmağının, kimin iki dudağının, kimin dilinin ucunun kaderimizi çizdiğini bilmediğimiz memlekette...
Ben ise yazgımdaki taş.k’ları düşünüp dururum...
