Behzat Uygur neden gazeteci olamadı?
Ben gençken gazeteci olmak istiyordum. Hatta muhabir olmak için bir magazin gazetesine bile görüşmeye gittim.
40 yıllık tiyatro serüvenini, kardeşi Süheyl ile olan muhteşem uyumunu, babası Nejat Uygur’un sağlık durumunu ve kendisiyle ilgili bilinmeyen birçok detayı anlattı. İşte Behzat Uygur’un "gençken gazeteci olmak isterdim" dediği o röportaj:
Köşe yazarlarıyla aranız nasıl?
Çocukken bizim eve Tercüman ve Cumhuriyet Gazetesi de dahil olmak üzere bütün gazeteler girerdi. O zamanlar beni en çok etkileyen Uğur Mumcu ile Rauf Tamer'in köşeleriydi. Şimdiki köşe yazarlarının fazla popüler olması beni rahatsız ediyor. Çok etkilendiğim yazıların sayısı azaldı, artık keyif almıyorum. Çünkü eskiden bir köşe yazısı üzerine konuşulur ama köşe yazısı insanları konuşturmak için yazılmazdı. Şimdi ise insanları konuşturmak için köşe yazıları yazılıyor.
GENÇKEN GAZETECİ OLMAK İSTERDİM
Sizin de Yeni Asır gazetesinde bir yazı geçmişiniz vardı değil mi?
Evet, Yeni Asır'da Süheyl ile birlikte bir dönem tam sayfa yazılar yazdık. Ama burada gündem oluşsun ve konuşulsun diye değil, söyleşi şeklinde Pazar konuşmaları yaptık. Köşemiz karşılıklı konuşmalardan oluşuyordu. Babam da yıllarca Yeni Asır'da yazdı-çizdi bu yüzden bizim için önemli bir gazete. Ben gençken gazeteci olmak istiyordum. Hatta muhabir olmak için bir magazin gazetesine bile görüşmeye gittim.
Neden gazeteci olmadınız?
Hayatımdaki en büyük pişmanlıklarımdan birisidir. Benim çizgim iyidir, aileden gelen bir şey olsa gerek. Süheyl olsun, babam olsun onların da eli çizmeye yatkındır. Rahmetli Altan Erbulak, ben daha 14-15 yaşındayken karikatür çizdiğimi gördü ve "gel benim yanımda dur" dedi. Keşke yapsaydım, çok pişman oldum. Aklımın bir köşesinde gazetecilik yapmak hala var, düşünüyorum.
