Ayşe Arman neden korkuyor?..
Toplum olarak neredeyse “Hastalık” haline gelen bir belâmızdan söz etmiş: “Korkularımızdan…”
GAZETECİLER.COM
Ayşe Arman bugün de kendi özelini yazmış ama “Ders” olarak anlatmış…
İyi de yapmış…
Çünkü toplum olarak neredeyse “Hastalık” haline gelen bir belâmızdan söz etmiş: “Korkularımızdan…”
En can alıcı hükümlerinden biri de şu: “…. Büyük olmanın numarası bu. Bir sürü şeyden korkuyorsun ama çaktırmıyorsun.”
O hüküm sözcüğüne bakın nasıl geliyor:
“Odama gidemem...” diyor (Alya).
“Neden?” diyorum.
Utanıyor, sıkılıyor...
“Korkuyorum” diyor, “Karanlıktan...”
“Hmmmmm” diyorum, “Ben de...”
“Nasıl yani?” diyor.
“Basbaya” diyorum, “Ben de karanlıktan korkuyorum!”
Şaşırıyor.
“Ama nasıl olur sen annesin...”
Ve yazının bir yerinde şunları yazıyor Ayşe Arman:
Evimizin prensesi büyüdükçe, korkuları da büyüyor.
Gece beni çağırıyor - aslında uykum acayip ağır ama Alya’ nın kısık sesle “Anne!” demesi yetiyor- uçarak gidiyorum yanına, yatağının üzerinde onu ağlarken buluyorum.
Bir annenin duyguları ancak bu kadar güzel anlatılır bir cümle ile…
Anne – kız arasında çok ilginç diyalogların geçtiği, çok güzel bir yazı bizce…
deriz…
