"ALKIŞLAR; Fehmi Koru için çünkü...

Halkımız "her şeyde hayır vardır" der ama doğrusu "her şerde hayır vardır" şeklinde söylenmek gerekir...
Zira "her şeyde hayır" olmaz...
Bazı öyle işler vardır ki işin kendi bizzatihi "şer"dir...
"Her şerde hayır vardır" demek ise başa gelecek kötülükleri hemen "felâket" olarak algılamadan arkasından gelecek olanları bekleme önermesidir...
"2015. Unutma ki Dünya Fani" isimli romanın (Adnan Berk Okan) kapak sayfasında şöyle bir "hüküm cümlesi" var:
"İnsanoğlunun ilk eylemi ağlamaktır. Gülmek sonra gelir; beyin gelişince"...
Daha doğar doğmaz ağlamaz mıyız?..
Doğar doğmaz "gülen" bebek gören var mı?..
Demek ki ağlamanın sonunda "gülmek" mukadderdir...
Sözü Fehmi Koru / Taha Kıvanç'a getireceğiz...
Zaman zaman fikirlerimiz ters düşse de genelde aynı şeyleri düşündüğümüz bir meslektaşımızdır...
Biz onu ZAMAN'da tanıdık...
Yeni Şafak'a ise "kimlik" ve "tiraj" katışını keyifle izledik...
Derken...
Hiç istenilmeyen ve kendisine yakıştırılmaya çalışılan kimliği reddedişiyle (ki yerden göğe haklıydı) başlayan sürtüşme sonucu hiç de "nazik" olmayan şekilde dışlandı gazetesinden...
İşte kimine göre "şer" kabul edilen o dışlanmanın "hayır" olduğunu daha o gün yazdık, söyledik...
Ve...
Öyle oldu...
100 bin tirajlı ve "Hükümet Sözcülüğü" tescillenmiş bir gazeteden 850 bin tirajlı, son yapılan kamuoyu araştırmasında "Türkiye'nin en saygın ve güvenilir gazetesi" olduğu anlaşılan ZAMAN'a...
Eski yuvasına...
Böyle bir hayır alkışlanmaz mı?..
"ALKIŞLAR; Fehmi Koru için..."