Alkışlar Etyen Mahçupyan için...

Etyen Mahcupyan’ın adını “alkış” sütununda görür görmez hemen öfkelenmeyin.
Önce; “günün yazarı” seçtiğim Ali Karahasanoğlu’nun köşesini okuyun…

Sonra, Sayın Erdoğan’ın, karşıt görüşe saygı duyulmasının erdemini anlatan eski
demeçlerini…
Ve…
15 yıllık muhalifi CHP eski genel başkanı Deniz Baykal için gösterdiği insani
çabayı hatırlayın…
Sonra da bu yazıyı sonuna kadar okuyun…

*
Evet…
Bugün Etyen Mahcupyan’ı alkışlıyorum…
Çünkü…

*
“Bulaşıcı” hatta “müzmin” bir ulusal hastalığımıza dikkat çekiyor…
Hastalığın adı var tabii…
Ama…
Tıptaki ismini yazmayacağım…
Ve diyeceğim ki:
Milletçe aşırıya kaçan korkularımız (İstiklâl marşımız bile işte o yüzden “korkma”
diye başlamıyor mu?) var…
Milletçe sürekli endişe içindeyiz…
En yakınlarımızdan bile kuşku duyuyoruz…
Her ülkeyi ve yönetimini devletimize ve milletimize “düşman” olarak görüyoruz.

*
Hiç tanımadığımız bir küresel politikacının bir çift cümlesi veya tatlı bir
gülümsemesinden o kişinin “çok iyi bir insan” olduğu fikrini benimsiyor…
Beş dakika sonra aynı kişi bir talebimize “hayır” der veya birden yüzü asılırsa; “çok
kötü biri” diye fikir değiştiriyoruz…

*
Hâsılı…
Herkesi kendimize “dost” görmek yerine…
İnsanları içinde bulundukları şartlara göre değerlendireceğimize…
Herkesi düşman görüyor…
Bizi (Ülkemizi) yutmak istediklerinden kuşkulanıyor; bu endişe içinde de sürekli
yanlış yapıyoruz…

*

Türkiye’nin milli çıkarları olabileceğine samimiyetle inanırken, diğer ülkelerin de
bizim gibi ulusal çıkarları olabileceğini aklımıza bile getirmiyoruz…
İstiyoruz ki herkes bizim gibi olsun…
İstiyoruz ki bütün devletler bizim taleplerimizi yerine getirsin…
İstiyoruz ki onlar taviz versin ama biz sürekli ayak direyelim…

*
Ey güzel insanlar!..
Bir an için…
Sadece çok kısa bir an için eski dava arkadaşınız Etyen Mahcupyan’a duyduğunuz
öfkeyi bir yana bırakın ve onu anlamaya çalışın…

*
Benim de bir zamanlar çok eleştirdiğim Mahcupyan bugün alkışı hak ediyor…