Alkışlar Ersin Ramoğlu için
Zor şeydir işsizlik çok zor çok… Bir gün gelir kovdurduklarınız geri döner bu defa da sizin için başlar işsizliğin felaket yüklü günleri…
Ersin Ramoğlu’nun dünkü SABAH’ta “Güle güle koca Trakyalı melekler yoldaşın olsun” başlığı altında yayımlanan yazısının bazı bölümlerini okurken gözlerimden yaşlar süzüldüğünü gördüm…
Çünkü…
Çok etkilenmiştim…
Çünkü…
gazeteciler.com’daki durumumu, ulusal gazetelerden birinde köşe sahibiyken yaşadığım hayatla kıyaslarsanız, bir meslektaşımın beni istememesi sonucu 14 yıldır işsiz sayılmam gerektiğini daha net anlarsınız…
*
Ramoğlu yazısının bir yerinde şunları söylüyordu:
“Çünkü işsizdim.
Çocuklar okuyordu…
Evim de kiraydı.
1 kuruş param yoktu!
Üstelik haber yüzünden açılan tazminat davasını da kaybetmiştim.
Avukat 'para, para' diye tutturmuştu.
Tek olsam neyse…
Benimle birlikte işi bırakanların yükü de sırtımda.
Maaş alacağımız çok.…
Ama ödeyen yok ki.
Kısacası susuz kalmış çöl gibiydim…
Halimi ise soran yoktu.”…
*
İşte beni en çok etkileyen satırlar bunlardı…
Kimi meslektaşlarının çalıştıkları gazetelerden kovulmaları ve hatta hapse girmeleri için çaba harcayan herkese sesleniyorum…
Zor şeydir işsizlik çok zor çok…
Bir gün gelir kovdurduklarınız geri döner bu defa da sizin için başlar işsizliğin felaket yüklü günleri…
Lütfen yapmayın…
Lütfen eğer kalmışsanız işsiz geçen günlerinizi hatırlayın…
*
Gerçi bir sevdiğinin, bir meslektaşının ardından bir nevi “ağıt” yazmış Ramoğlu ama…
Bu arada işsizliğin (İlle de anne, baba, eş ve çocuklar açısından) nasıl da yürek yakıcı ve yıpratıcı, ezici, yok edici felâketini çok güzel anlatmış…
Tebrikler…
