A. Berk Okan'la Engin Ardıç nihayet uzlaştılar!
Günümüzün mükemmel ortaoyunu da, Tolga Çevik'in yaptığı... Kendisi Kavuklu, görünmeyen aksi yönetmen de Pişekâr...
GAZETECİLER.COM
Engin Ardıç bugünkü makalesinde "Orta Oyunu" ve "Meddah" konularına dalmış...
Karagöz - Hacivat'ın günümüz için "tarih" olduğuna karar vermiş...
Yani günümüze uyarlanamayacağına...
Bu arada günümüz meddah ve ortaoyuncularına örnekler vermiş...
Meddah: Cem Yılmaz...
Tolga Çevik ise "Kavuklu"...
Ona soru soran görümez yönetmen de "Pişekâr"...
Adnan Berk Okan'la, Engin Ardıç'ın ortak noktası işte burası...
Yani Tolga Çevik ve görünmeyen yönetmeni...
A. Berk Okan da geçenlerde "Günün Televizyoncusu" seçtiği Tolga Çevik için "Kavuklu"; görüneyen yenetmen için ise "Pişekâr" tanımlamalarını kullanmıştı...
Yok efendim...
"Engin Ardıç, A.B.O.'dan kopya çekti" demiyoruz ama iki zıt kutbun bir tek konuda da olsa uzlaşmalarını(!) memnuniyetle karşılıyoruz...
Bakın neler diyor Engin Ardıç
Bıy bıy bıy bıy bıy...
.....
Biz de sinemanın olanaklarını kullanırız, "perde kurup şem'a yakacağımıza" filmini yaparız, diyeceksiniz...
Yapın bakalım, gişede iki seksen nasıl yatacak ve de yapımcının kaç bin lirasını batıracak...
Bu konu, özellikle "Ortaoyunu" ve "Meddah" bağlamında da çok tartışılmıştı altmışlarda... Rahmetli Metin And'ın konuyla ilgili temel kitapları, gösteri sanatlarına meraklı biz gençler arasında fırtınalar koparıyordu.
Ama birtakım "modern ortaoyunu, modern meddah" çabalarının hiçbiri tutmadı. Yürümedi.
Çünkü Osmanlı Tiyatrosu'nun "açık biçime" ve "yabancılaştırma efektine" dayalı özelliği günümüz için gerekli ve yeterliydi. Yok olmuş bir toplumun sanatını bire bir yeniden üretmeye çalışmak, akıntıya kürek çekmekten başka bir şey değildi.
Günümüzün meddahı Cem Yılmaz'dır, daha alt sınıflara seslenen Ata Demirer'dir. Yani "standup comedy"... Artık eline sopa, omuzuna mendil alıp "Hak dostum" diye söze başlamanın anlamı yoktur. Gülünç olur.
Günümüzün mükemmel ortaoyunu da, Tolga Çevik'in yaptığı... Kendisi Kavuklu, görünmeyen aksi yönetmen de Pişekâr... Seyirciyi de katarak ürettiği "soyut ve absürd, hafif de belden aşağı" güldürü tarzını Kel Hasan ya da Dümbüllü İsmail mezarlarından kalkıp seyretseler "işte bizim gerçek mirasçımız budur" deyip Tolga'yı alnından öperler, şu ünlü külahı da ona verirlerdi.
Engin Ardıç'ın yazısının tamamını
Engin Ardıç bugünkü makalesinde "Orta Oyunu" ve "Meddah" konularına dalmış...
Karagöz - Hacivat'ın günümüz için "tarih" olduğuna karar vermiş...
Yani günümüze uyarlanamayacağına...
Bu arada günümüz meddah ve ortaoyuncularına örnekler vermiş...
Meddah: Cem Yılmaz...
Tolga Çevik ise "Kavuklu"...
Ona soru soran görümez yönetmen de "Pişekâr"...
Adnan Berk Okan'la, Engin Ardıç'ın ortak noktası işte burası...
Yani Tolga Çevik ve görünmeyen yönetmeni...
A. Berk Okan da geçenlerde "Günün Televizyoncusu" seçtiği Tolga Çevik için "Kavuklu"; görüneyen yenetmen için ise "Pişekâr" tanımlamalarını kullanmıştı...
Yok efendim...
"Engin Ardıç, A.B.O.'dan kopya çekti" demiyoruz ama iki zıt kutbun bir tek konuda da olsa uzlaşmalarını(!) memnuniyetle karşılıyoruz...
Bakın neler diyor Engin Ardıç
Bıy bıy bıy bıy bıy...
.....
Biz de sinemanın olanaklarını kullanırız, "perde kurup şem'a yakacağımıza" filmini yaparız, diyeceksiniz...
Yapın bakalım, gişede iki seksen nasıl yatacak ve de yapımcının kaç bin lirasını batıracak...
Bu konu, özellikle "Ortaoyunu" ve "Meddah" bağlamında da çok tartışılmıştı altmışlarda... Rahmetli Metin And'ın konuyla ilgili temel kitapları, gösteri sanatlarına meraklı biz gençler arasında fırtınalar koparıyordu.
Ama birtakım "modern ortaoyunu, modern meddah" çabalarının hiçbiri tutmadı. Yürümedi.
Çünkü Osmanlı Tiyatrosu'nun "açık biçime" ve "yabancılaştırma efektine" dayalı özelliği günümüz için gerekli ve yeterliydi. Yok olmuş bir toplumun sanatını bire bir yeniden üretmeye çalışmak, akıntıya kürek çekmekten başka bir şey değildi.
Günümüzün meddahı Cem Yılmaz'dır, daha alt sınıflara seslenen Ata Demirer'dir. Yani "standup comedy"... Artık eline sopa, omuzuna mendil alıp "Hak dostum" diye söze başlamanın anlamı yoktur. Gülünç olur.
Günümüzün mükemmel ortaoyunu da, Tolga Çevik'in yaptığı... Kendisi Kavuklu, görünmeyen aksi yönetmen de Pişekâr... Seyirciyi de katarak ürettiği "soyut ve absürd, hafif de belden aşağı" güldürü tarzını Kel Hasan ya da Dümbüllü İsmail mezarlarından kalkıp seyretseler "işte bizim gerçek mirasçımız budur" deyip Tolga'yı alnından öperler, şu ünlü külahı da ona verirlerdi.
Engin Ardıç'ın yazısının tamamını
