Behiç Abi (Allah rahmet eylesin) Çiller'e
yakındı diye, onunla birlikte olan herkesi, hepimizi
cezalandırdılar...
Çalıştığımız gazetenin kapıına kilit vurdurdular!
O dönemin Cem Küçük'ü her kimse
hepimizi kovdurdu...
3 yıl işsiz kaldım!
3 koca yıl...
O üç yılda çalmadığım kapı kalmadı. "Hayatım sen çok
politize olmuşsun" diyenler, karşımda iki ayağını masanın
üzerine uzatıp, "Haber yazabiliyor musun" diyenler...
yüzüne kapanan telefonlar, bir süre önce hergün görüştüğün halde,
telefonuna çıkmayan dostlar!
Ankara'daydım, İstanbul'a geldim.. Çocuklarımın
geleceği için çalışmak zorundaydım ama yıllarımı verdiğim mesleğimi
yapmama meslektaşlarım izin vermiyordu.
"Sakın ha..."
O günkü Cem Küçükler'de Aydın
Doğan'a sarmıştı. Tehdit ettiler, "Biz seni yöneteceğiz" dediler ve
yönettiler...
Bana bir şey olmadı... Bir şekilde hayatımı idame ettim.
Ama, çocuklarım çile çekti.. İşim olmayınca servisle okula gidip
gelmelerine para yetiştiremedim. Ceplerine harçlık
koyamadım. Kiramı ödeyemedim diye onları bir barakada
yetiştirmek zorunda kaldım.
O dönemin Cem Küçük'ü her kimse, Mesut Yılmaz'a ya da
kardeşi Turgut Yılmaz'a olan yakınlığı ile adeta terör
estiriyordu. "Biz seni yöneteceğiz"
diyor yönetiyorlardı... Onlar yönettikçe iktidar karşıtı
kim varsa kendini sokakta buluyor, çocuklarının geleceği
kararıyordu.
28 Şubat benim çileli yıllarımdır dostlar!
Ben hayattayım!
Ya ölenler?
Behiç Abi öldü ama... O'nu öldürenler yaşıyor... ama utanç
içinde... İnsan yüzüne çıkamıyorlar...
Bilen bilir, genç yaşta aramızdan ayrılan Behiç Abi'yi
(Kılıç) 28 Şubat'ın Cem Küçükler'i öldürdü!
O günkü Cem Küçükler'de Aydın Doğan'a sarmıştı. Tehdit
ettiler, "Biz seni yöneteceğiz" dediler ve
yönettiler...
"Kov" dediler...
Kovdurdular...
Behiç Kılıç bir daha belini doğrultamadı. Hastalıklarla
boğuştu, son güne kadar biricik yavrusunu okutabilmek için didindi
durdu. Ben 3 yıl işsiz kaldım, sonra işimi kurdum. Behiç Abi,
iş bulamadı. Bir ara Star'da çalıştı, oradan da kovdurdular...
Kalbi dayanamadı, yapılan zulme yenik düştü...
Ve aramızdan ayrıldı...
Behiç Abi öldü ama...
O'nu öldürenler yaşıyor... ama utanç içinde...
İnsan yüzüne çıkamıyorlar...
O dönemin Cem Küçükleri'ne gelince...
Hepsi silindi gitti...
İşsiz bıraktıkları meslektaşlarının çocukları onların yerini
aldı, ama onlar yok oldu... Niye? O çocukların ahı tuttu
çünkü..
O ah yaktı geçti...
Çocukların ahı... anlıyor musun Cem?