Yılmaz Özdil
Sözcü
Yılmaz Özdil’in bugünkü Sözcü’de başlığı altında yayımlanan makalesi her zaman olduğu gibi tipik bir “Arşiv çalışması”…
Haliyle güzel…
Haliyle etkileyici…
Ve…
Hepimize…
Herkese…
En çok da…
Bütün siyasetçilere…
Bütün gazetecilere ders olacak kadar “değerli”…
Çünkü...
Siyasette ve medyadaki bu kavgalar…
Bu bölünmüşlük…
Bu taraftarlık…
Bu amigoluk devam ettiği surece…
Bir taraf sadece pembe tablolar çizerken…
Diğer taraf sadece karanlıkları resmederken köşelerinde...
Olan makul çoğunluğa olacak...
Zira…
Onlar çok istedikleri halde madalyonun iki tarafında da neler olduğunu göremeyecekler... Önümüzdeki yılın Haziran ayında yapılacak (Belki de demokrasi tarihinin en etkin) genel seçime giderken seçmenler fotoğrafın bütününü değil…
Sadece kendi pencerelerinden görünen ya da gösterilen bölümünü görüp karar verecekler…
Biliyorum…
Yılmaz Özdil’in bugünkü yazısı sadece kara tablo…
İyi ama…
Karşı taraf o kadar çok pembe boyalı yapıyor ki haber ve yorumlarını…
Yılmaz’ın mahalle sakinlerine kullanabilecekleri tek renk olarak “KARA” kalıyor…
Yılmaz Özdil’i “Haklı” olduğu değil (Ki yazısında yer alan bütün bilgiler doğru ama bu arada iyiler de olduğu halde köşesinde hiç yer almıyor) “ders verdiği” için “Günün Köşe Yazarı” seçtim…