Yeter artık Ayşe bu son olsun!
Ayşe Arman yine son anda vazgeçti. Akşam yazarı Tuğçe Tatari "bu son olsun" çağrısını yaptı...
Biliyorsunuz, Ayşe Arman'ın NTV'de başlayacak röportaj
programı iptal edildi. NTV yandaşı siteler 'Kanal istemedi' tadında
sunum yapsalar da, Arman köşesinde işin iç yüzünü yazdı. Aslında
alışık olduğumuz bir Ayşe Arman portresiydi. Yani Arman ani bir
dönüşle 'Ben TV'de başarılı olamam' deyip programdan
vazgeçmişti....
Ne var bunda ancak bu ilk değildi. Arman daha öncede denemiş olmadı deyip televizyon projesinin rafa kaldırmıştı. Akşam yazarı Tuğçe Tatari de bugün sütununu Ayşe Arman'a ayırdı. Akşam yazarı Bu ilk değildi ama son olsun diyor Nasıl olsa vazgeçeceksiniz bari insanları yormayın diye ekliyor
(***)
Aslında ne var bunda değil mi? Ne olgun bir hareket hatta...
Ama bu ilk defa yaşanmıyor... Ayşe Arman yıllardır televizyona girme kararı alıyor. Gece-gündüz çalışıyor, konuklar bulunuyor, çekimler başlıyor ve tam sona yaklaşırken Arman binayı terk ediyor. CNN Türk'te yıllar önce yine böyle bir macerası var. Çekimler içine sinmediği için program son anda çöpe atılmıştı.
Buz pateni jürisi olduğunda da, izleyici gözünden bir problem yoktu ama o seviyesiz saldırılar arasında boğulma korkusuna kapıldı. O iş de sesiz bir geçişle bırakıldı. Tüm bu deneme yanılmalardan sonra 'TV'ye uygun değilmişim, anladım' yazıları yazdı.
Bu son NTV kırıklığının ardından 'Benden televizyona iş çıkmıyor. Gazetede kalmam gerekiyor, en azından şimdilik' demiş...
Ben onun korkusunu çok iyi anlıyorum. Ekranda gazetedeki Ayşe Arman etkisi yaratamamak. O gizemli, o uçuk, o değişik, o soruları en uç noktalara çıkartan kadın kaybolacak. Haliyle okur üstündeki etki de. Belki de haklı...
Ama yıllardır aynı endişe ve kafada dönen aynı sorularla bu kaçıncı deneme? Yüksek paralar karşılığı yapılan teklifler mi baştan çıkartıyor yoksa televizyonda olma isteği mi? Belki de ikisi birden...
Ama lütfen bu son olsun, vazgeçin artık bu denemelerinizden. Ne yapımcıları, ne kanal yöneticilerini ne de o program için çalışacak insanları yorun... Nasıl olsa en sonunda vazgeçiyorsunuz!
Tüm bunların dışında; Ayşe Arman adı kanalın içini ister istemez rekabet yuvasına çevirmiş, NTV kadınlarını gerginlikten çatlatmıştı... Şimdi onlar rahatlamıştır azıcık.
Ne var bunda ancak bu ilk değildi. Arman daha öncede denemiş olmadı deyip televizyon projesinin rafa kaldırmıştı. Akşam yazarı Tuğçe Tatari de bugün sütununu Ayşe Arman'a ayırdı. Akşam yazarı Bu ilk değildi ama son olsun diyor Nasıl olsa vazgeçeceksiniz bari insanları yormayın diye ekliyor
(***)
Aslında ne var bunda değil mi? Ne olgun bir hareket hatta...
Ama bu ilk defa yaşanmıyor... Ayşe Arman yıllardır televizyona girme kararı alıyor. Gece-gündüz çalışıyor, konuklar bulunuyor, çekimler başlıyor ve tam sona yaklaşırken Arman binayı terk ediyor. CNN Türk'te yıllar önce yine böyle bir macerası var. Çekimler içine sinmediği için program son anda çöpe atılmıştı.
Buz pateni jürisi olduğunda da, izleyici gözünden bir problem yoktu ama o seviyesiz saldırılar arasında boğulma korkusuna kapıldı. O iş de sesiz bir geçişle bırakıldı. Tüm bu deneme yanılmalardan sonra 'TV'ye uygun değilmişim, anladım' yazıları yazdı.
Bu son NTV kırıklığının ardından 'Benden televizyona iş çıkmıyor. Gazetede kalmam gerekiyor, en azından şimdilik' demiş...
Ben onun korkusunu çok iyi anlıyorum. Ekranda gazetedeki Ayşe Arman etkisi yaratamamak. O gizemli, o uçuk, o değişik, o soruları en uç noktalara çıkartan kadın kaybolacak. Haliyle okur üstündeki etki de. Belki de haklı...
Ama yıllardır aynı endişe ve kafada dönen aynı sorularla bu kaçıncı deneme? Yüksek paralar karşılığı yapılan teklifler mi baştan çıkartıyor yoksa televizyonda olma isteği mi? Belki de ikisi birden...
Ama lütfen bu son olsun, vazgeçin artık bu denemelerinizden. Ne yapımcıları, ne kanal yöneticilerini ne de o program için çalışacak insanları yorun... Nasıl olsa en sonunda vazgeçiyorsunuz!
Tüm bunların dışında; Ayşe Arman adı kanalın içini ister istemez rekabet yuvasına çevirmiş, NTV kadınlarını gerginlikten çatlatmıştı... Şimdi onlar rahatlamıştır azıcık.