Yeni Oslo sürecini CHP mi başlatacak?
Radikal yazarı Ceniz Çandar CHP ile bir grup aydın arasında yapılan Kürt sorunu konulu toplantıdan çarpıcı notlar paylaştı...
GAZETECİLER.COM
Günün en çarpıcı kulislerinden biri Radikal yazarı Ceniz Çandar'dan geldi. CHP ile bir grup aydın arasında yapılan Kürt sorunu konulu toplantıdan basına sızan notların gerçeği yansıtmadığını yazan Çandar toplantının içeriğini okurlarıyla paylaştı.
CHP'nin Kürt sorununa çözüm arayışları kapsamında hangi noktada durduğunu özetleyen Cengiz Çandar "Yeni Oslo sürecini CHP başlatacak" yönündeki iddiaya da açıklık getirdi. CHP'nin sorunu meclis çatısı altında ve BDP'nin dahil olduğu bir çerçevede müzakere etmek istediğini kaydeden Cengiz Çandar, Oslo sürecinin tekrarlanamayacağını, yöntem ve içerik olarak yeni bir sürece ihtiyaç duyulduğunu yazdı. CHP'nin Kürt sorununda hangi pozisyonda olduğunu anlatan Çandar "BDP’yi “muhatap” ve “çözümün tarafı” yapmak durumundasınız." dedi.
İşte Çandar'ın "PKK ile başbaşa kalmak istemiyorsanız…" başlıklı yazısındaki ilgili bölüm:
Geçen cuma günü gerçekleşen toplantının en dikkat çekici yönlerinden biri soruna eğilirken ve siyaset belirlemeye çalışılırken, sadece “ilkesel” değil aynı ölçüde “gerçekçi” olunması gerektiğine dair yapılan vurgular idi. Gelgelelim, toplantıda ne konuşulduğuna ilişkin basında yer alan bilgilerin “gerçekçilik” bir yana, “gerçekler” ile pek az ilişkisi vardı.
Örneğin, “Habur ve Oslo süreçlerinde hükümetin yaptığı hatalar masaya yatırılmış”… Hayır, Habur ve Oslo süreçlerinde hükümetin yaptığı hatalar masaya yatırılmadı. Habur ve Oslo’dan söz edildi ama “hükümetin yaptığı hataların masaya yatırılması” bağlamında değil.
Habur’un niçin hayal kırıklığıyla sonuçlandığı üzerinde duruldu ve hükümetin, aslında, Habur’daki tıkanıklığın faturasını, MHP’den ziyade o dönem CHP Genel Başkanı Deniz Baykal’ın katı tutumuna ve başlattığı polemiğe bağladığını; dolayısıyla “o CHP’den bu CHP’ye gelinmiş olması”nın çok olumlu bir gelişme olduğu üzerinde duruldu.
Kürt sorununa ilişkin yol alınmasında, ne kadar aksi görüntüler verse, aksi kanaatler yaysa da, hükümetin CHP’nin tutumu konusunda “çok duyarlı” olduğu belirtildi.
Habur kısmı bunun ötesinde konuşulmadı.
“PKK’yle devlet arasında Oslo’da yapılan görüşmelerin başarısızlığa uğraması, toplantıda, ‘siyasi aktörlerin zayıflığı’na bağlanmış”…
Hayır. Böyle bir konuşma olmadı. Oslo görüşmelerinin başarısızlığını hiç kimse “siyasi aktörlerin zayıflığı”na bağlamadı. Basına nasıl ve niçin niçin böyle aktarıldı ve kim aktardı bilmiyorum ama bu, doğru değil.
Oslo’nun neden devam edemediği ve çöktüğü konusunda, “taraflar”ın yani iktidar ile PKK’nın birbirlerini suçladığı ve “Oslo’nun çökme gerekçesi” olarak hangisi ne gerekçeyi öne sürüyorsa, diğer tarafın onu reddettiğinden söz edildi. Oslo hakkında çok sağlam ve iyi bilgiler bulunmadığı belirtildi.
Bu nedenle, Kürt sorunu üzerine “CHP-Aydınlar Toplantısı”na ilişkin yanlış bilgiler üzerine inşa edilerek, “doğru tezler” üretilemez. Buradan hareketle “yeni Oslo süreci”ni CHP’nin başlatması diye bir şey söz konusu değil, bunun üzerinde hiç ama hiç durulmadı bile.
Yeni bir “görüşme süreci” olabilir ve zaten olmalıdır da. Ancak, bu “yeni Oslo süreci” olamaz.
“Oslo süreci”, Başbakan’ın bilgisi dahilinde, devletin gizli istihbarat örgütü aracılığıyla belirli bir konjonktürde, “yöntem” olarak “gizlice” yürütülmüş olan bir çözüm arama çabasıydı. Sonuç vermedi.
Ama, tekrar edilemeyecek olması “sonuç vermemiş” olmasından ötürü değildir. “Şununla ilgilidir: Nehirde iki kez yıkanılmaz” ilkesi gereğince, bundan sonra çözüm arama çabası; 1) Sadece devletin istihbarat örgütü aracılığıyla, 2) “Gizlice” yapılamaz.
Oslo ortaya çıktıktan sonraki, mevcut konjonktürde, ana muhalefet partisi, çözüm arayışının “adresi”ni “TBMM” yani “halkın seçim yoluyla serbest iradesini yansıttığı yasama organı” olarak göstermiş durumda. Bu, çözümde zorlanan herhangi bir iktidar partisi için bulunmaz bir fırsat. Kaldı ki, soruna doğrudan taraf olan PKK ile aynı “siyasi hatta” bulunduğu tartışma götürmez olan BDP de TBMM çatısı altında bulunduğuna göre, çözüm arayışının TBMM çatısı altında “çok yönlü” olarak yapılması akla uygundur. Böyle bir çabanın “el altından”, “gizlice” yürütülmesi zaten mümkün olmadığı gibi, artık öyle bir çaba “saydam” olmak zorundadır.
Buna yanaşmayan iktidar partisi gibi gözüküyor. İktidar partisi, PKK’ya karşı amansız, acımasız ve uzlaşma kavramına kapalı “askeri-güvenlik öncelikli” politikasının “mantıklı ve zorunlu” bir parçası olarak, “PKK’nın siyasi uzantısı” olarak ilan ettiği BDP’nin milletvekillerinin “dokunulmazlıkları”nın kaldırılmasının bayraktarlığını yaparak, TBMM’yi “çözüm adresi” olarak “dışlayıcı” bir tavır takınmış oluyor.
Bununla birlikte, bu “çizgi”nin sabit ve sürdürülebilir olduğu şüpheli. Öyle olsaydı, Diyarbakır’dan yola çıkan dört sivil toplum kuruluşunun başkanlarının girişimine Başbakan’ın yakın çevresinden “yeşil ışık” yakılmazdı. GÜNSİAD, Diyarbakır Barosu, İnsan Hakları Derneği ve Mazlum-Der, BDP, CHP, Ak Parti ve hükümet ile yaptıkları temaslar sonucunda aldıkları “sinyal” ile harekete geçmeye karar verdiler.
İstanbul’daki ilk toplantı, “CHP-Aydınlar” toplantısından birkaç saat sonra yapıldı ve cuma gecesi boyunca sürdü. GÜNSİAD Başkanı Şahismail Bedirhanoğlu, Diyarbakır Baro Başkanı Emin Aktar, İHD Başkanı Raci Bilici ve Mazlum-Der Başkanı Abdürrahim Ay’a ek olarak, davet edilmiş olan iki eksiği ile 11 kişi vardı. “Akil Adamlar” değil. Herkes bu ismi şiddetle reddetti, zira “Akil Adamlar”ın işlevi, o sıfatın ifade ettiği beklenti, bu girişimin yapısı ve hedefinden çok farklı. Bu son girişimin ortaya çıkarttığı ve sayısı genişleyebilecek olan “heyet”in görev tanımı yapıldı, çalışma yönteminin ne olacağı konuşuldu ve “Diyalog ve Temas Grubu” olarak isim belirlendi.
Amacı ve görevi gayet mütevazı: TBMM’deki partiler arasında Kürt sorununa dair siyasi tıkanıklığının aşılmasına katkıda bulunmak. Bu amaçla, sırasıyla, BDP, Ak Parti ve CHP ile görüşmek, gidişata göre görüşülecek adreslere Başbakan ve Cumhurbaşkanı’nı dahil etmek.
Eğer bu “oyun”u PKK ile başbaşa kalarak, onun “sahasında”, onun işine yarayacak “oyun kuralları” ile, sürekli “can ve kan kaybı”yla oynamayacaksanız, “oyun sahası”nı TBMM çatısı altına çekmeniz zorunludur.
Burada, yasaklamak ve kapatmak bir yana, sevseniz de sevmeseniz de, BDP’yi “muhatap” ve “çözümün tarafı” yapmak durumundasınız.
Ayrıca, “ulusal uzlaşma” için ana muhalefet partisinin, yani CHP’nin katkısına ve onayına mecbursunuz.
Yazının tamamı için
Günün en çarpıcı kulislerinden biri Radikal yazarı Ceniz Çandar'dan geldi. CHP ile bir grup aydın arasında yapılan Kürt sorunu konulu toplantıdan basına sızan notların gerçeği yansıtmadığını yazan Çandar toplantının içeriğini okurlarıyla paylaştı.
CHP'nin Kürt sorununa çözüm arayışları kapsamında hangi noktada durduğunu özetleyen Cengiz Çandar "Yeni Oslo sürecini CHP başlatacak" yönündeki iddiaya da açıklık getirdi. CHP'nin sorunu meclis çatısı altında ve BDP'nin dahil olduğu bir çerçevede müzakere etmek istediğini kaydeden Cengiz Çandar, Oslo sürecinin tekrarlanamayacağını, yöntem ve içerik olarak yeni bir sürece ihtiyaç duyulduğunu yazdı. CHP'nin Kürt sorununda hangi pozisyonda olduğunu anlatan Çandar "BDP’yi “muhatap” ve “çözümün tarafı” yapmak durumundasınız." dedi.
İşte Çandar'ın "PKK ile başbaşa kalmak istemiyorsanız…" başlıklı yazısındaki ilgili bölüm:
Geçen cuma günü gerçekleşen toplantının en dikkat çekici yönlerinden biri soruna eğilirken ve siyaset belirlemeye çalışılırken, sadece “ilkesel” değil aynı ölçüde “gerçekçi” olunması gerektiğine dair yapılan vurgular idi. Gelgelelim, toplantıda ne konuşulduğuna ilişkin basında yer alan bilgilerin “gerçekçilik” bir yana, “gerçekler” ile pek az ilişkisi vardı.
Örneğin, “Habur ve Oslo süreçlerinde hükümetin yaptığı hatalar masaya yatırılmış”… Hayır, Habur ve Oslo süreçlerinde hükümetin yaptığı hatalar masaya yatırılmadı. Habur ve Oslo’dan söz edildi ama “hükümetin yaptığı hataların masaya yatırılması” bağlamında değil.
Habur’un niçin hayal kırıklığıyla sonuçlandığı üzerinde duruldu ve hükümetin, aslında, Habur’daki tıkanıklığın faturasını, MHP’den ziyade o dönem CHP Genel Başkanı Deniz Baykal’ın katı tutumuna ve başlattığı polemiğe bağladığını; dolayısıyla “o CHP’den bu CHP’ye gelinmiş olması”nın çok olumlu bir gelişme olduğu üzerinde duruldu.
Kürt sorununa ilişkin yol alınmasında, ne kadar aksi görüntüler verse, aksi kanaatler yaysa da, hükümetin CHP’nin tutumu konusunda “çok duyarlı” olduğu belirtildi.
Habur kısmı bunun ötesinde konuşulmadı.
“PKK’yle devlet arasında Oslo’da yapılan görüşmelerin başarısızlığa uğraması, toplantıda, ‘siyasi aktörlerin zayıflığı’na bağlanmış”…
Hayır. Böyle bir konuşma olmadı. Oslo görüşmelerinin başarısızlığını hiç kimse “siyasi aktörlerin zayıflığı”na bağlamadı. Basına nasıl ve niçin niçin böyle aktarıldı ve kim aktardı bilmiyorum ama bu, doğru değil.
Oslo’nun neden devam edemediği ve çöktüğü konusunda, “taraflar”ın yani iktidar ile PKK’nın birbirlerini suçladığı ve “Oslo’nun çökme gerekçesi” olarak hangisi ne gerekçeyi öne sürüyorsa, diğer tarafın onu reddettiğinden söz edildi. Oslo hakkında çok sağlam ve iyi bilgiler bulunmadığı belirtildi.
Bu nedenle, Kürt sorunu üzerine “CHP-Aydınlar Toplantısı”na ilişkin yanlış bilgiler üzerine inşa edilerek, “doğru tezler” üretilemez. Buradan hareketle “yeni Oslo süreci”ni CHP’nin başlatması diye bir şey söz konusu değil, bunun üzerinde hiç ama hiç durulmadı bile.
Yeni bir “görüşme süreci” olabilir ve zaten olmalıdır da. Ancak, bu “yeni Oslo süreci” olamaz.
“Oslo süreci”, Başbakan’ın bilgisi dahilinde, devletin gizli istihbarat örgütü aracılığıyla belirli bir konjonktürde, “yöntem” olarak “gizlice” yürütülmüş olan bir çözüm arama çabasıydı. Sonuç vermedi.
Ama, tekrar edilemeyecek olması “sonuç vermemiş” olmasından ötürü değildir. “Şununla ilgilidir: Nehirde iki kez yıkanılmaz” ilkesi gereğince, bundan sonra çözüm arama çabası; 1) Sadece devletin istihbarat örgütü aracılığıyla, 2) “Gizlice” yapılamaz.
Oslo ortaya çıktıktan sonraki, mevcut konjonktürde, ana muhalefet partisi, çözüm arayışının “adresi”ni “TBMM” yani “halkın seçim yoluyla serbest iradesini yansıttığı yasama organı” olarak göstermiş durumda. Bu, çözümde zorlanan herhangi bir iktidar partisi için bulunmaz bir fırsat. Kaldı ki, soruna doğrudan taraf olan PKK ile aynı “siyasi hatta” bulunduğu tartışma götürmez olan BDP de TBMM çatısı altında bulunduğuna göre, çözüm arayışının TBMM çatısı altında “çok yönlü” olarak yapılması akla uygundur. Böyle bir çabanın “el altından”, “gizlice” yürütülmesi zaten mümkün olmadığı gibi, artık öyle bir çaba “saydam” olmak zorundadır.
Buna yanaşmayan iktidar partisi gibi gözüküyor. İktidar partisi, PKK’ya karşı amansız, acımasız ve uzlaşma kavramına kapalı “askeri-güvenlik öncelikli” politikasının “mantıklı ve zorunlu” bir parçası olarak, “PKK’nın siyasi uzantısı” olarak ilan ettiği BDP’nin milletvekillerinin “dokunulmazlıkları”nın kaldırılmasının bayraktarlığını yaparak, TBMM’yi “çözüm adresi” olarak “dışlayıcı” bir tavır takınmış oluyor.
Bununla birlikte, bu “çizgi”nin sabit ve sürdürülebilir olduğu şüpheli. Öyle olsaydı, Diyarbakır’dan yola çıkan dört sivil toplum kuruluşunun başkanlarının girişimine Başbakan’ın yakın çevresinden “yeşil ışık” yakılmazdı. GÜNSİAD, Diyarbakır Barosu, İnsan Hakları Derneği ve Mazlum-Der, BDP, CHP, Ak Parti ve hükümet ile yaptıkları temaslar sonucunda aldıkları “sinyal” ile harekete geçmeye karar verdiler.
İstanbul’daki ilk toplantı, “CHP-Aydınlar” toplantısından birkaç saat sonra yapıldı ve cuma gecesi boyunca sürdü. GÜNSİAD Başkanı Şahismail Bedirhanoğlu, Diyarbakır Baro Başkanı Emin Aktar, İHD Başkanı Raci Bilici ve Mazlum-Der Başkanı Abdürrahim Ay’a ek olarak, davet edilmiş olan iki eksiği ile 11 kişi vardı. “Akil Adamlar” değil. Herkes bu ismi şiddetle reddetti, zira “Akil Adamlar”ın işlevi, o sıfatın ifade ettiği beklenti, bu girişimin yapısı ve hedefinden çok farklı. Bu son girişimin ortaya çıkarttığı ve sayısı genişleyebilecek olan “heyet”in görev tanımı yapıldı, çalışma yönteminin ne olacağı konuşuldu ve “Diyalog ve Temas Grubu” olarak isim belirlendi.
Amacı ve görevi gayet mütevazı: TBMM’deki partiler arasında Kürt sorununa dair siyasi tıkanıklığının aşılmasına katkıda bulunmak. Bu amaçla, sırasıyla, BDP, Ak Parti ve CHP ile görüşmek, gidişata göre görüşülecek adreslere Başbakan ve Cumhurbaşkanı’nı dahil etmek.
Eğer bu “oyun”u PKK ile başbaşa kalarak, onun “sahasında”, onun işine yarayacak “oyun kuralları” ile, sürekli “can ve kan kaybı”yla oynamayacaksanız, “oyun sahası”nı TBMM çatısı altına çekmeniz zorunludur.
Burada, yasaklamak ve kapatmak bir yana, sevseniz de sevmeseniz de, BDP’yi “muhatap” ve “çözümün tarafı” yapmak durumundasınız.
Ayrıca, “ulusal uzlaşma” için ana muhalefet partisinin, yani CHP’nin katkısına ve onayına mecbursunuz.
Yazının tamamı için
PKK ile başbaşa kalmak istemiyorsanız…