Özkök ona, 'Eşek kafalı aylak adamım' diyor
O aymaz liberal aydın sorumlu, dünyaya nizam verme peşindeki siyasetçi sorumlu da; ben, biz hepimiz ak sütten çıktık.
GAZETECİLER.COM - Ertuğrul Özkök ne müthiş bir
yazarmış da biz onu "genel yayın yönetmeni"
giysisi içinde fark etmiyormuşuz...
Bir de şu nehir kenarından kurtulup panoromik tepelere bir çıkıverse...
Aylak aylak oturup önünden akıp giden cesetleri seyretmek yerine dünyayı izlese...
Bir Nesimi olsa artık...
Bazen o seyreylese alemi, kimi zaman da eskiden olduğu gibi alem seyreylese onu...
Neyse...
Bu kadar giriş yeter...
Bakın nehrin kenarındaki adam bugün neler yazıyor:
Ey benim eşek kafalım
BEN aylak bir adamım.
Nehrin kenarında oturan miskin bir tarassut köpeği.
Önümden gelip geçene bakıyorum.
Düşünüyorum, düşünüyorum bulamıyorum.
Yüzüme hangi ifadeyi koymalıyım. Hangi ifade bana daha iyi gider.
¡ ¡ ¡
Şöyle manalı, kinayeli, müstehzi bir şey mi?
Yani, “Gördünüz mü şimdi yediğiniz haltı” der gibi sinsi bir gülüş mü?
Önümde bu enkaz, önümden geçen bunca ceset varken “Ben dememiş miydim” diyebilir miyim?
Demeye kalksam, bu böbürlenmeyi hangi vicdana sığdırabilirim.
Dudaklarımın kenarındaki o ince istihzayı kendime yedirebilir miydim?
Mümkün mü...
Ben aylak adamım, “Sana ne, takma kafana, memleketi bu hale getiren düşünsün” demeye kalksam.
En pespaye aylağın bile midesi bunu kaldırır mı.
Benimki kaldırsa, içimdeki o masum hayvanınki kaldırmaz.
“Ya sen, ya sizlerin; sizlerin hiç mi payınız yok bu olup bitende” dese ne cevap veririm?
O aymaz liberal aydın sorumlu, dünyaya nizam verme peşindeki siyasetçi sorumlu da; ben, biz hepimiz ak sütten çıktık.
Öyle mi...
Ben vicdan fişimi çeksem, bilirim içimdeki masum hayvan çekmez.
Hülasa, nehir kenarında da bize huzur yok arkadaş.
Eski hasmın, yıllarca bizi oraya buraya gammazlayan zatın, onun bunun enkazı önümüzden geçse, sevinecek mecalimiz kalmamış.
Bırak onu; son vatan lime lime geçiyor önümüzden.
Ordusu enkaza çevrilmiş, kurumları tarumar edilmiş, hâkimine, savcısına tasallut kapıda.
Sen hiçbir şeye değemez üç beş aydının enkazına mı bakıp sevineceksin.
Ya sen siyasetçi arkadaş;
Sana padişah deseler, ona imparator tacı taksalar ne faydası var.
Sen gitsen, başkası gelse ne yazar.
Enkaz ortada, altından ses bile gelmiyor.
¡ ¡ ¡
Dün sabah saatlerce Charles Aznavour dinledim.
“Aşk bir gün gibidir, gelir geçer.” diyor.
“Eğer önünde gelecek kalmamışsa, sana gerideki hatıralar kalır.” diyor.
Çocukluğumun ‘Kahramanlar’ı.
İnsanın insana; ne dinini ne mezhebini, ne ırkını ne cibiliyetini; ne namusunu ne ahlakını sorduğu o mahallelerim.
1423 sokağım.
Şimdi şu halimize bak.
Özkök'ün yazısının tamamını
Bir de şu nehir kenarından kurtulup panoromik tepelere bir çıkıverse...
Aylak aylak oturup önünden akıp giden cesetleri seyretmek yerine dünyayı izlese...
Bir Nesimi olsa artık...
Bazen o seyreylese alemi, kimi zaman da eskiden olduğu gibi alem seyreylese onu...
Neyse...
Bu kadar giriş yeter...
Bakın nehrin kenarındaki adam bugün neler yazıyor:
Ey benim eşek kafalım
BEN aylak bir adamım.
Nehrin kenarında oturan miskin bir tarassut köpeği.
Önümden gelip geçene bakıyorum.
Düşünüyorum, düşünüyorum bulamıyorum.
Yüzüme hangi ifadeyi koymalıyım. Hangi ifade bana daha iyi gider.
¡ ¡ ¡
Şöyle manalı, kinayeli, müstehzi bir şey mi?
Yani, “Gördünüz mü şimdi yediğiniz haltı” der gibi sinsi bir gülüş mü?
Önümde bu enkaz, önümden geçen bunca ceset varken “Ben dememiş miydim” diyebilir miyim?
Demeye kalksam, bu böbürlenmeyi hangi vicdana sığdırabilirim.
Dudaklarımın kenarındaki o ince istihzayı kendime yedirebilir miydim?
Mümkün mü...
Ben aylak adamım, “Sana ne, takma kafana, memleketi bu hale getiren düşünsün” demeye kalksam.
En pespaye aylağın bile midesi bunu kaldırır mı.
Benimki kaldırsa, içimdeki o masum hayvanınki kaldırmaz.
“Ya sen, ya sizlerin; sizlerin hiç mi payınız yok bu olup bitende” dese ne cevap veririm?
O aymaz liberal aydın sorumlu, dünyaya nizam verme peşindeki siyasetçi sorumlu da; ben, biz hepimiz ak sütten çıktık.
Öyle mi...
Ben vicdan fişimi çeksem, bilirim içimdeki masum hayvan çekmez.
Hülasa, nehir kenarında da bize huzur yok arkadaş.
Eski hasmın, yıllarca bizi oraya buraya gammazlayan zatın, onun bunun enkazı önümüzden geçse, sevinecek mecalimiz kalmamış.
Bırak onu; son vatan lime lime geçiyor önümüzden.
Ordusu enkaza çevrilmiş, kurumları tarumar edilmiş, hâkimine, savcısına tasallut kapıda.
Sen hiçbir şeye değemez üç beş aydının enkazına mı bakıp sevineceksin.
Ya sen siyasetçi arkadaş;
Sana padişah deseler, ona imparator tacı taksalar ne faydası var.
Sen gitsen, başkası gelse ne yazar.
Enkaz ortada, altından ses bile gelmiyor.
¡ ¡ ¡
Dün sabah saatlerce Charles Aznavour dinledim.
“Aşk bir gün gibidir, gelir geçer.” diyor.
“Eğer önünde gelecek kalmamışsa, sana gerideki hatıralar kalır.” diyor.
Çocukluğumun ‘Kahramanlar’ı.
İnsanın insana; ne dinini ne mezhebini, ne ırkını ne cibiliyetini; ne namusunu ne ahlakını sorduğu o mahallelerim.
1423 sokağım.
Şimdi şu halimize bak.
Özkök'ün yazısının tamamını