Nuran Yıldız

nuranyıldız.com

Dün, Doç. Nuran Yıldız'ın köşesini okumuştum...
Bu sabah da Yılmaz Özdil'i okudum her zaman olduğu gibi...
Yılmaz'ın yazdıklarını okuduktan sonra bir kez daha döndüm Yıldız'ın makalesine...
Çok ilginçti...
Yanılmıyordum...
Yılmaz (Belki okumamıştı bile) ama o kadar "aynı" şeyleri yazıyordu ki Nuran Yıldız'la...
Hani Yılmaz'ı kızdırmayacağımı bilsem "İntihal" bile diyebilirim...
Nereden mi çıkardım?..
Söyleyeyim...
Yıldız'ın yazısı Yılmaz Özdil'in başlığı altında yayımlanan ve Prof. Metin Feyzioğlu'nu tanıtan makalesine atıfta bulunarak başlıyor; Emin Çölaşan’ın, Feyzioğlu’nu “İktidarın elini rahatlatmak”la suçlamasına itirazla devam ediyordu...
Ve ondan sonra daha da ilginçleşiyordu Yıldız'ın makalesi...
O kadar ki...
Yılmaz Özdil'in bugünkü yazısını sanki bir gün önceden yazıyordu...
Buna "Aklın yolu birdir" diyebileceğim gibi, "Bir yazarın bir başka yazarın makalesinden etkilenip benzer şeyleri yazması mesleğimizin normallerindendir" de diyebilirim.
Ama...
Ben bu konudan etkilenip başka bir konuya değinip sonra da Doç. Nuran Yıldız'ı "Günün Köşe Yazarı" seçeceğim...
Neden aynı şeyleri ve hem de Hürriyet'te yazan Yılmaz Özdil değil de Nuran Yıldız?..
Anlatayım...

Dünya işte böyle bir yer...
Bazen; "en çok hak edenler"in olması gereken yerleri "en hak etmeyenler" işgal eder.
Kimisi buna "şans, kader, kısmet, nasip" diyor...
Ben ise "strateji yapamama" diyorum...
Evet...
(Bence) Strateji yapabilmek şanstan önce gelir...
Siz "tırnaklarıyla kazıyarak geldi oraya" lâflarına kanmayın...
Dünyada hiç kimse bulunduğu yere tırnaklarıyla kazıyarak gelmez, gelemez...
 

Bilinen fıkradır.

Dünyanın en zengin adamlarından biriyle dünyanın en ünlü yazarlarından biri söyleşi yapıyor.
Yazar, nasıl bu kadar zengin olabildiğini soruyor...
Milyarder anlatmaya başlıyor:
"Bir dolarım vardı. Onunla iki elma satın aldım, parlattım iki dolara sattım. İki dolarla dört elma satın aldım parlattım dört dolara sattım.. Dört dolarımla sekiz elma aldım, parlattım sekiz dolara sattım, sekiz dolarla onaltı elma aldım parlattım onaltı dolara sattım...."
Yazar dayanamayıp araya giriyor:
"Yani elma ticaretinden mi kazandınız bütün servetinizi?"
Dolar milyarderi gülüyor:
"Yok, hayır... Elma ticareti yaparken bir telgraf aldım... Boston'da varlığından bile haberdar olmadığım dolar milyarderi bir amcamın olduğu ve öldüğü; bütün serveini de tek varisi olarak bana bıraktığı yazıyordu".

Diyeceksiniz işte bunun adı "Şans" değil mi?.. Strateji bunun neresinde?"
Haklısınız?..
Ama unutmayın ki elma taciri bu arada sık sık kendi tanıtımını yapacak, adını bütün Amerika'ya duyuracak kadar ilginç elma satma yöntemleri de uygulayarak varlığından amcasını haberdar ediyor...
Amca ise sağlığında hiç aramadığı yeğenine en büyük iyiliği öldükten sonra yapıyor...
Yani...
Demek istiyorum ki...
Dünyanın en parlak zekâsına sahip olsanız...
Müthiş yetenekleriniz olsa...
Ama...
Elinizden tutacak, saygıda da kusur etmeyeceğiniz dayılarınız, amcalarınız yoksa Yıldız'ınızın parlaması çok zordur...
Tebrikler sevgili Nuran Yıldız...
Türkiye'nin en çok satan gazetelerinden birinin en çok okunan yazarlarından birine ilham vermek az başarı değil...

Not.

 Amman ha!..
Sakın ola Yılmaz'ın bulunduğu yeri hak etmediğini düşündüğümü zannetmeyin.
Aksine...
En çok hak edenlerden...
Ama...
Hani; bir zamanlar  Türkiye'nin en güçlü ik medya patronundan biri olan Dinç Bilgin gibi bir dayısı (Ya da hamisi) olduğunu da lütfen unutmayınız...