Mustafa Kartoğlu
Star
GAZETECİLER.COM-
Mustafa Kartoğlu Star’ın 30.08.2016 tarihli nüshasında “Türkiye rakamlardan daha büyüktür” başlığı altında yayımlanan makalesinde çok önemli bir yanlışa dikkat çekiyor…
Aslında toplum hastalığımız olan kantiteyi, kaliteden üstün görme özelliğimizi
eleştiriyor…
Çokluğu, büyüklüğü, genişliği önemsiyor; kaliteyi, estetiği, değerli olmayı ise hiç
önemsemiyoruz…
Türkiye’yi de genelde rakamların büyüklüğüyle değerlendiriyor ama “insani gelişmişlik” konusunda aynı hassasiyeti göstermiyoruz…
Bu eksikliğimizi bilen Kartoğlu yazısının bir yerinde şöyle diyor:
“Devlet kurumlarının kaç kişi tarafından yönetildiği değil, ‘kimler tarafından’ yönetildiği önemlidir”…
Ve…
Bakın neler yazıyor…
TÜRKİYE RAKAMLARDAN DAHA BÜYÜKTÜR
FETÖ’ye yönelik operasyonlar sırasında, hem 17/25 Aralık’tan, hem 15
Temmuz’dan sonra benzer bir şey konuşuldu;
“Bu operasyonlar polisi, askeri zafiyete uğratıyor/uğratır mı.”
Devlet kurumlarının bazı birimleri veya bazı kadroları neredeyse tamamen ele
geçirilmiş ve yine devlete, siyasi iradeye operasyon amacıyla kullanılıyorsa, bu
birimler ve kadroların bizatihi ‘varlığı’ en büyük zafiyet hatta tehdittir.
Bu birim ve kadrolar ‘asıl görevlerini’ yapmadıkları için zaten bir zafiyet vardı. Bu
zafiyet daha ağırlaşmış değil, aksine giderilmeye başlandı, kısa sürede güce
dönüşecek.
Devlet kurumlarının kaç kişi tarafından yönetildiği değil, ‘kimler tarafından’
yönetildiği önemlidir.
Kaynağını bu ülkeden almayan hiçbir şey ‘yerli’ değildir, insan dahil!
***
Aslında en önemli kaynak insan.
TÜİK’in 2015 verilerine göre 78.7 milyonun yaklaşık 18.9 milyonu 0-14 yaş
arasındaki çocuklar. Bir o kadarı da halen lise ve üniversite çağında ‘genç’...
25-64 yaş arasındaki yaklaşık 25 milyon kişi de, hali hazırda Türkiye’yi kol ve akıl
gücüyle ayakta tutuyor.
Yarın bizler yerlerimizi o gençlere, onlar da daha sonra o çocuklara bırakacaklar.
Bugün bakımlarını üstlendiğimiz 65 yaş üstü 6,5 milyon yaşlıya biz de
ekleneceğiz ve gençlerin eline bakacağız.
40 milyona yakın gencimize, çocuğumuza Türkiye’yi daha iyi yönetmeleri, daha
iyi bir Türkiye’yi inşa etmeleri için imkan sağlamazsak, sadece bizi ölüme terk
etmeyecekler, bundan yine bizi sorumlu tutacaklar.
Ve en acısı, bundan dolayı kimse onları suçlayamayacak, biz bile!
***
Türkiye’nin ‘insan kaynağı’ olarak sorunu yok.
Gelecekte de sorun yaşamaması için genç nüfus oranını korumaya, arttırmaya
yönelik politikaları var.
Ancak ‘debelendiğimiz’ bir yer var; insan kaynağına ‘nitelik’ kazandırmak...
- Yerli girişimci, sanayici yetiştirmedik; yol, su, elektrik ve bunlarla çalışan bütün
ürünler için bütün paramızı yabancı şirketlere ödedik!
- Yerli tasarrufla ‘fon’ oluşturamadık; yabancı kredilere yüksek faiz ödedik,
geleceğimizi ipotek verdik.
- Teknolojiyi geliştiremedik: yabancıdan aldık, hem daha fazla para, hem de
bütün bilgilerimizi verdik.
- Eğitim sistemimizi inşa edemedik; nitelikli insan gücümüzü yabancı eğitim
kurumlarına teslim ettik. Ya da FETÖ gibi kendi ülkesine yabancı yetiştiren eğitim
kurumlarına!
İthal sermaye, ithal ürün, ithal teknoloji, ithal akıl!
***
Geçen 90 yılda otomotivden demir-çelik sanayine, havacılıktan asfalt
teknolojisine, tarım ve iş makinalarından savunma sanayi ürünlerine, defter-
kalemden bilişim teknolojilerine kadar Türkiye yabancı ülkelere kaç yüz milyar
dolar aktarmıştır dersiniz?
Bugün de sadece veri tabanı ve işletim sistemleri için her yıl 5 milyar dolardan
fazla parayı yabancıya ödüyoruz!
Yavuz Sultan Selim Köprüsü, çevre yollarıyla birlikte 3 milyar dolara yapıldı!
***
Hiç mi olumlu adım yok?
Elbette var.
Var ki, örneğin YSS Köprüsü’nü Türk şirketi inşa etti.
Savunma sanayinde ‘ihracat’tan söz ediyoruz; İHA ve tank için hem para verip
hem Kongre veya Bundestag izni dilenmiyoruz!
Ancak son 10 yıla kadar ödediğimiz maliyete bir bakın.
Yerli uçak, yerli otomobil, yerli motor, yerli ağır sanayi girişimlerinin nasıl yok
edildiğine dair birkaç dakikalık internet taraması yeterli.
‘Google’dan!
Çünkü bilgi teknolojilerinde hala ‘net ithalatçı’yız.
Sadece teknolojide, üründe değil, yönetim sisteminde, mühendislikte, tasarımda
ve sanatta da böyle bu. Yerlilik, millilik oranı arttıkça, nüfus da, zenginlik de
rakamlardan daha büyük bir güç ifade edecek.
Osmanlı’nın yıkılırken İstanbul-Hicaz demiryolunu, üzerinde mühendislik ve
mimari açıdan ‘eser’ niteliğinde onlarca köprü, istasyonla birlikte yaptığını;
ordusunun çöl ortasında Kut’ül Amare gibi zaferler kazandığını; cesedinin
Çanakkale’de destan yazdığını; küllerinden Cumhuriyet kurduğunu biliyoruz.
En baştaki cevaba, “Ergenekon, Balyoz ve darbe ‘darbesinden’ sonra TSK Fırat
Kalkanı operasyonunu yapıyor”u da ekleyelim.
Bu ülkenin, bu milletin gücü sayılardan ibaret değil.
Mustafa Kartoğlu Star’ın 30.08.2016 tarihli nüshasında “Türkiye rakamlardan daha büyüktür” başlığı altında yayımlanan makalesinde çok önemli bir yanlışa dikkat çekiyor…
Aslında toplum hastalığımız olan kantiteyi, kaliteden üstün görme özelliğimizi
eleştiriyor…
Çokluğu, büyüklüğü, genişliği önemsiyor; kaliteyi, estetiği, değerli olmayı ise hiç
önemsemiyoruz…
Türkiye’yi de genelde rakamların büyüklüğüyle değerlendiriyor ama “insani gelişmişlik” konusunda aynı hassasiyeti göstermiyoruz…
Bu eksikliğimizi bilen Kartoğlu yazısının bir yerinde şöyle diyor:
“Devlet kurumlarının kaç kişi tarafından yönetildiği değil, ‘kimler tarafından’ yönetildiği önemlidir”…
Ve…
Bakın neler yazıyor…
TÜRKİYE RAKAMLARDAN DAHA BÜYÜKTÜR
FETÖ’ye yönelik operasyonlar sırasında, hem 17/25 Aralık’tan, hem 15
Temmuz’dan sonra benzer bir şey konuşuldu;
“Bu operasyonlar polisi, askeri zafiyete uğratıyor/uğratır mı.”
Devlet kurumlarının bazı birimleri veya bazı kadroları neredeyse tamamen ele
geçirilmiş ve yine devlete, siyasi iradeye operasyon amacıyla kullanılıyorsa, bu
birimler ve kadroların bizatihi ‘varlığı’ en büyük zafiyet hatta tehdittir.
Bu birim ve kadrolar ‘asıl görevlerini’ yapmadıkları için zaten bir zafiyet vardı. Bu
zafiyet daha ağırlaşmış değil, aksine giderilmeye başlandı, kısa sürede güce
dönüşecek.
Devlet kurumlarının kaç kişi tarafından yönetildiği değil, ‘kimler tarafından’
yönetildiği önemlidir.
Kaynağını bu ülkeden almayan hiçbir şey ‘yerli’ değildir, insan dahil!
***
Aslında en önemli kaynak insan.
TÜİK’in 2015 verilerine göre 78.7 milyonun yaklaşık 18.9 milyonu 0-14 yaş
arasındaki çocuklar. Bir o kadarı da halen lise ve üniversite çağında ‘genç’...
25-64 yaş arasındaki yaklaşık 25 milyon kişi de, hali hazırda Türkiye’yi kol ve akıl
gücüyle ayakta tutuyor.
Yarın bizler yerlerimizi o gençlere, onlar da daha sonra o çocuklara bırakacaklar.
Bugün bakımlarını üstlendiğimiz 65 yaş üstü 6,5 milyon yaşlıya biz de
ekleneceğiz ve gençlerin eline bakacağız.
40 milyona yakın gencimize, çocuğumuza Türkiye’yi daha iyi yönetmeleri, daha
iyi bir Türkiye’yi inşa etmeleri için imkan sağlamazsak, sadece bizi ölüme terk
etmeyecekler, bundan yine bizi sorumlu tutacaklar.
Ve en acısı, bundan dolayı kimse onları suçlayamayacak, biz bile!
***
Türkiye’nin ‘insan kaynağı’ olarak sorunu yok.
Gelecekte de sorun yaşamaması için genç nüfus oranını korumaya, arttırmaya
yönelik politikaları var.
Ancak ‘debelendiğimiz’ bir yer var; insan kaynağına ‘nitelik’ kazandırmak...
- Yerli girişimci, sanayici yetiştirmedik; yol, su, elektrik ve bunlarla çalışan bütün
ürünler için bütün paramızı yabancı şirketlere ödedik!
- Yerli tasarrufla ‘fon’ oluşturamadık; yabancı kredilere yüksek faiz ödedik,
geleceğimizi ipotek verdik.
- Teknolojiyi geliştiremedik: yabancıdan aldık, hem daha fazla para, hem de
bütün bilgilerimizi verdik.
- Eğitim sistemimizi inşa edemedik; nitelikli insan gücümüzü yabancı eğitim
kurumlarına teslim ettik. Ya da FETÖ gibi kendi ülkesine yabancı yetiştiren eğitim
kurumlarına!
İthal sermaye, ithal ürün, ithal teknoloji, ithal akıl!
***
Geçen 90 yılda otomotivden demir-çelik sanayine, havacılıktan asfalt
teknolojisine, tarım ve iş makinalarından savunma sanayi ürünlerine, defter-
kalemden bilişim teknolojilerine kadar Türkiye yabancı ülkelere kaç yüz milyar
dolar aktarmıştır dersiniz?
Bugün de sadece veri tabanı ve işletim sistemleri için her yıl 5 milyar dolardan
fazla parayı yabancıya ödüyoruz!
Yavuz Sultan Selim Köprüsü, çevre yollarıyla birlikte 3 milyar dolara yapıldı!
***
Hiç mi olumlu adım yok?
Elbette var.
Var ki, örneğin YSS Köprüsü’nü Türk şirketi inşa etti.
Savunma sanayinde ‘ihracat’tan söz ediyoruz; İHA ve tank için hem para verip
hem Kongre veya Bundestag izni dilenmiyoruz!
Ancak son 10 yıla kadar ödediğimiz maliyete bir bakın.
Yerli uçak, yerli otomobil, yerli motor, yerli ağır sanayi girişimlerinin nasıl yok
edildiğine dair birkaç dakikalık internet taraması yeterli.
‘Google’dan!
Çünkü bilgi teknolojilerinde hala ‘net ithalatçı’yız.
Sadece teknolojide, üründe değil, yönetim sisteminde, mühendislikte, tasarımda
ve sanatta da böyle bu. Yerlilik, millilik oranı arttıkça, nüfus da, zenginlik de
rakamlardan daha büyük bir güç ifade edecek.
Osmanlı’nın yıkılırken İstanbul-Hicaz demiryolunu, üzerinde mühendislik ve
mimari açıdan ‘eser’ niteliğinde onlarca köprü, istasyonla birlikte yaptığını;
ordusunun çöl ortasında Kut’ül Amare gibi zaferler kazandığını; cesedinin
Çanakkale’de destan yazdığını; küllerinden Cumhuriyet kurduğunu biliyoruz.
En baştaki cevaba, “Ergenekon, Balyoz ve darbe ‘darbesinden’ sonra TSK Fırat
Kalkanı operasyonunu yapıyor”u da ekleyelim.
Bu ülkenin, bu milletin gücü sayılardan ibaret değil.