Markar Eseyan

Belden aşağısı olmayan parçalanmış çocuğunu elinde tutarak göğe doğru haykıran o Suriyeli babayı gördüğümüzde, Esed’e nefret duymak insani bir durumdur. “Dünyada kötülük var, oluyor işte böyle şeyler ne yapacaksın” demek asgari sınırın altına düşüp hayvanlaştığımız noktadır. Ama nefret naklen kafa kesmeye, başka masumları katletmeye varıyorsa, orası da insanın bittiği aynı noktaya denk gelecektir.
Çocuğunu öldürdükleri için “Müslüman”lardan nefret eden Hindu’ya Gandi’nin verdiği öğüdü hatırlayalım:
“Git, babasını “Hinduların” öldürdüğü bir Müslüman yetim çocuk bul. Evlat edin ve onu iyi bir Müslüman olarak yetiştir.”