Kansere yenik düşen arkadaşını yazdı!

GAZETECİLER.COM - "Onun Prof. Dr. Arman Kırım olarak konuşmacı, benim de o konuşmaları izleyen gazeteci olarak, değişik toplantılarda biraraya geldiğimiz yıllarda bir türlü ısınamamıştım Arman'a. Egosu yüksek, tepedan bakan halinin ötesine geçememiştim. Satış rekorları kıran meşhur kitabı Mor İnek'e yazdığında bile..."

İlk tepkisini ısınamamıştım diye hatırlayan Milliyet yazarı Meral Tamer'den başkası değil. Önceki gün yaşamını yitiren Arman Kırım'ın bu tepeden bakan tavrına rağmen bir süre sonra çok yakın arkadaşı, hatta beraber kanser tedavisi olan iki yakın 'hasta' olacağını pek kimse tahmin edemez her halde.

Tamer, köşesinde aynı onkologa tedavi olan iki yakın hastanın anılarını ise şöyle anlattı:

Bu arada o kanserle boğuşuyordu. Geniz kanseri karaciğerine metastaz yapmıştı. Sürekli kemoterapiye gidiyor, kan tahlilleri yaptırıyor; ama hayatı da en keyifli haliyle yaşamaya devam ediyordu. Kemoterapi seanslarına ara verildiğinde Yudum ve Zeynep'le dünyanın en güzel köşelerine seyahat ederek, denize girip lezzetiyle fark yaratan lokantalarda yemek yiyorlardı.

Geçen yıl kanser olduğumu ilk tahmin edenlerden biri Arman'dı. Gazetede bir haftalık izin yazısını görür görmez, sabah erkenden "Hayrola, bir tuhaflık var bu izinde?" diye aramıştı. Kanser olduğumu öğrenince de derhal, beyninde bu konuyla ilgili depolanmış bütün bilgileri süzgeçten geçirip, bana tavsiyelerde bulunmuştu:

"Kanser lenflere atlamamış olsa da sakın peşini bırakma. Mutlaka bir medikal onkoloğun olmalı. Ve bu onkolog da mutlaka, beni hayatta tutan Prof. Dr. Gökhan Demir olsun. Sakın başkasına gitmeyeceksin; tamam mı?"
Dur Arman, daha ameliyat bile olmamışım. Ne onkoloğu, ne Gökhan Demir'i?
Ama Arman'ı durdurmak mümkün mü? Osman'ı da ayrıca arayıp, sıkı sıkı aynı tembihlerde bulunmuştu.

6-7 ay kadar önce Arman'ın kemiklerinde de metastaz tespit edildi. Yılbaşının hemen öncesinde onunla son yemeğimizi yedik. Geçen çarşamba günü 3 aylık rutin muayene için Gayrettepe Florance Nightingale'e gittiğimde, onkoloğum Gökhan Demir'den (Tabii ki onkoloğumuz aynı olmuştu) Arman'ın üst katta yattığını ve durumunun kötü olduğunu öğrendim. Aynı çatı altdındaydık, ama yanına gidip de vedalaşamadım.

Güle güle Arman'cım. Ağzımıza nadide bir tad her girdiğinde, seni hatırlayacağız. Ve en kısa zamanda senden öğrendiğimiz tariflerle mükellef bir sofra hazırlayıp, şerefine kadeh kaldıracağız.