Kansere bu kitapla sitem etti: Aşkolsun Kanser!

Milliyet yazarı Meral Tamer ilk kitabı i gazetesinden Miraç Zeynep Özkartal'a anlattı. Milliyet’in en neşeli yazarı Meral Tamer. 36 yıllık gazetecilik kariyerinin ardından onu ilk kitabını yazmaya ikna eden kansere teşekkür ediyor Meral Tamer. Kitabın adı tam da haleti ruhiyesine göre: “Aşkolsun Kanser!”.

Bu kitabı yazmak size kendinize dair ne öğretti?
Çok zor bir soru. Kitabı yakın arkadaşım Ayşe Kadıoğlu okuduktan sonra dayanamamış, bir yazı yazmış. O yazıyı okuduğum zaman ağlayarak “Annemi istiyorum” dedim. Annemi istiyorum, onu çok özledim. Hiç bu kadar istememiştim herhalde öldüğünden beri... Ayşe diyor ki, “Annen de seni terk ettiğine, seni istediği noktada göremediğine çok üzülmüştür”.  

Annenizin kaybından sonra bu konunun üstünü örtmeyi tercih etmişsiniz. Bu kitabı yazarken yeniden bir buluşma mı oldu annenizle?
Yazarken kısmen olmuştu. Başkaları okumaya başladıktan sonra, onların verdiği tepkiyle ciddi bir buluşma oldu annemle aramızda. Okuyanlar diyor ki “Bu bir kadın kitabı”. Hem anne var hem de kız evlat... Ayşe yazısında şunu söylüyor, “Annen-baban öldükten sonra senin ailen olmamış, doğru dürüst bir aile kurmamışsın. Senin ailen okurların olmuş”. Okurlarımdan ve kitabı okuyan dostlarımdan gelecek tepkilerle annem kafamda her gün başka bir şekle dönüşecek herhalde, iyice canlanacak. 

Siz orada bu kapıyı tam açmıyorsunuz, aralıyorsunuz sadece. Annenizin ve babanızın kaybını anlatıyorsunuz ama olup bitenlerin içinde size ne olduğunu anlatmıyorsunuz.
Bilmiyorum. Hatırlamıyorum. Editörüm de oralara not düşmüştü, buraları çok kuru geçmiş diye... Ben de dedim ki arayayım, yakınlarıma sorayım. Ama Doğan Kitap’ın Yayın Yönetmeni Deniz Yüce Başarır istemedi,
“Bir şeyleri zorlayarak yapma” dedi. 

“Kendi hayatımın ne kadar  ilgi çekeceğini bilmiyordum”

Babanızı pat diye kaybediyorsunuz ama annenizin vefatına giden bir süreç var. Ne yaşadınız o dönemde? Sizinle konuştu mu, kendisinden sonrasını programladı mı?
Hiç bilmiyorum. Zaten kitap o kadar kısa sürede yazıldı ki -20 günde yazdım- Deniz de sorma dediği için kimseye sormadım bunları... Ama belki bundan sonra öğrenmenin zamanıdır.

Kızınız Doğa size hiç sormadı mı anneannesini?
Sanmıyorum, belki de sormuştur... Sorarım bu akşam.

Gerçekten kapadığınız bir konu olduğunu görüyorum. Hatta sorularım karşısında açmakta da tereddüt ediyorsunuz.
Yok... Dediğim gibi, eğer Deniz isteseydi o noktada açardım. Benim tuhaf bir yaşama tarzım var. Ben hayatı gerçek zamanda yaşarım. Ne “Bugün de ne kadar hızlı geçti” vardır bende, ne de “Zaman geçmek bilmedi”. Yok böyle bir şey! Deniz “Araştır” deseydi detayları öğrenmiştim. Kendi hikayemin ne kadar ilgi çekeceğini de bilmiyordum. Belki bir gün aklıma düşerse öğrenirim.

Röportajın tamamını okumak için