Hıncal Usta'nın sevimli ve günahsız yalanı(!)..

ADNAN BERK OKAN

Lise birinci sınıftan başlayarak üniversiteyi bitirene kadar ekmek paramı "solistlik" (o zaman öyle denirdi) kazandım...
Ve en tatlı yalanımız çok severek ve nefis bir orkestrasyonla çaldığımız (söylediğim) şarkı için "genel arzu üzerine ...'yı bie kez daha çalıyoruz" açıklamasıydı...
Ben bunu aramızda kendisi lehine 7 yaş büyüklük farkı olan orkestra şefim Zafer Gül'den (canım şefim benim) ğrenmiştim...
gerekçesi şuydu:
"Şarkıyı istemeyenler de birilerinin istemiş olduğunu düşünürler"...
Hıncal Uluç tembellik yapacağı ve köşesini eski yazılarından birine emanet edeceği zaman bizim sevimli yalanımıza başvuruyor...

Yılbaşı yaklaşırken yolda çevirip soruyorlardı, "Hani o öykü vardı ya, kız saçlarını kesiyordu, onu gene yayınlayacaksınız değil mi?.." İnsanın bildiği bir öyküyü yeniden okumak istemesi nasıl bir duygu iyi düşünmek gerek..

Bu "sevimli yalan"la aynı zamanda, "köşe yazısından kitap olur mu?" haklı sorusunun (soru haklı zira 15 kitap yazdım ve hepsi yayımlandı, hiçbirinde bir tek köşe yazımı bile kullanmadım) sahiplerine de cevap veriyordu:
"Bakın işte nasıl oluyormuş... Her yıl yayımladığım öyküyü bile isteyenler var"...
Seni gidi seni koca Usta!..
Nasıl da yutturuyorsun...
Tamam ama seni iyi tanıyanlar yutmuyor ve Usta!..

Hıncal Uluç'un bugünkü yazısı her sene yeni yılın ilk günü yayımlanan O.Henry (yazarın gerçek adı William Sydney Porter'dir) öyküsü...
Neredeyse tam bir sayfa...
En iyisi verelim de okuyun...