Harala gürele bitti mi Ayşe?..

PAKİZE DÜŞÜKÇENE

Bu Adnân var ya bu Adnân; yaani bi kıskanç, bi kıskanç…
Kaç kez kere yazıp gönderdim yazılarım yayımlansın diye de bi tanesini bile koymadı kız…
Neyse…
Ben de n’aptım?..
O beni bacadan kovdu ben kapıdan girdim valla...
Anlatayım...

Haacer’e telefon açtım; “kız, arkadaşım” dedim şöyle en tatlı ses tonumla… “Bu gıcık herif var ya” dedim…
“Hangi gıcık herif Pakize abla?” diye sordu…
“Şey kız” dedim, “Adnân mı ne; işte o…”
Ay bi kızdı bi kızdı bana…
Neden mi?..
Neymiş; adama, yani Adnân’a; “gıcık herif” demişmişim ya, işte ona…
Hiç bile “gıcık” deyilmiş…
“Madem gıcık deyil neden koymuyo?"..
"Neyi koymuyo Pakize abla?"
"Şeyi koymuyo kız; yazılarmı"...

Kız; şarlamasın mı bana telefonun taa öbür ucundan o Haacer…
Soona da “şrakkk” diye kapamasın mı telefonu suratıma…
Diyceksiniz ki; "iyi de bu yazdıklarnı kim yayımlıyo?.."
Lâf aramızda; Adnân yayımlıyo…
Onu ikna ettim şekerim...
Hani demiştim ya "bacadan kovsan kapıdan girerim" diye...
Önce bi güldü...
"Gel o zaman kapıdan gir de ben seni bacadan kovmak zorunda kalmayayım" dedi...
Kovulursam da yine kapıdan kovulaymışım...

Ay öldüm heyecandan valla...
Kalbim oramda attı birden...
Şah damarımda kız...
Çok şekermiş adam aslında…
Ben adamın günahına girmişim meyer…
Ay bi de o benim günahıma girse…
Getirin kulaanıza söyliyim:
Bayaa yakışıklı adam valla; aynı Kıvanç…
Bizim Kıvanç kız, Tatlıtuu var ya hani; işte onun aynısı; boy olarak yani aynısı…
Yoksa adam çok yaşlı kız...
Yüzü de portakal gibi...
Çukur çukur...

Neyse…
Ben yazmaa başlayım da daa fazla vakit geçmesin…
Çünkü bugün Ayşe Taran’a hitabeten yazacam şekerim…
Hilal Cebeci’nin pampişlerne de sıra gelecek hiç merak etmeyin…
Hatta Adnân'dan izin alabilirsem kendi pampişlerimin resmini çekip yayımlarım valla…
Neyse…

Kız Ayşe…
Kırk gün kırk gece süren Saray Düünleri de bitiyodu be anam...
Senin ki mi bitmeyecek?..
Kaldı ki senin düünün "Saray Düünü" deyildi ki...
Hatta o kadar mütevazı imiş ki düünün; aile içi düün gibi "çok yakın" dostlarının katılımında gerçekleşmiş kız dooru mu?..
Bu arada aklımdayken sorayım…
Unutmadıysan seni istemeye gelenlere baban “onu benden değil Cenk amcasından isteyeceksiniz” derdi…
Hatırladın mı kız?..
Hah işte...
Sahi sen Cenk Koray’ın kız kardeşi Rahşan ablanı davet ettin mi düününe?...
Benim kulaama geldiine göre davet etmemişsin…
Baba – kız unuttunuz mu yoksa Rahşende’yi?..
Hâlbuki Zeynep ablanın düğününde “şeref konuğuydu” Rahşende…
Sadece Cenk Koray’ın kardeşi olduu için deyil; annenin de genç kızlık arkadaşıdır Rahşende ablan kız…
Sen de onun kucaanda büyüdün bildiim kadanıyla…
Neyse…
Zaten “Vefa” dediin nedir ki be kızım?..
Amaaaannn, Rahşende de olmayıversin di mi?..

Ayşe…
Bizim kuşak (bilirsin babacınla aynı yaştayım kız.. Ama nasılım?.. Hâlâ fıstık gibiyim di mi?..) Ne diyodum?.. Hah... Bizim kuşak "Hazirun" deriz...
Mutlaka son derecede saygın bir hazirun teşrifinde kıyılmıştır nikâınız...
Di mi kız?..
Yine neyse...
Gürültüsü patırtısı bitmiş olmalı...
Hani yine biz eskilerin dedii gibi (kocan da iyi bilir bu jargonu) "harala gürele" yoktur artık...
Hani Bodrum'un yaz geceleri İstanbul'un yaz geceleri gibi "soğuk yüzlü" olmasa gerek...
Gündüz gâvur kıçı gibi yanan Bodrum, geceleri serin olur kız...
Her bakımdan...

Ne diyodum?..
Yahu Ayşe!..
Nedir sahi bu senin öfken bööle?..
Sakin ol biraz kız…
Havada uçmalar, ööle önüne gelene tekme çakmalar...
Taran Tatula gibi duvarlarda gezinmeler felan…
Kız kafayı mı yedin sen?..
Sakin olsana biraz bakiym...
İnsanların bir yerlerni kıracaksın...

Ayyy kız ne çabuk bitti bana ayrılan yer…
Neymiş?..
Fazla uzatmamalı üç bin vuruşu geçmemeliymişim…
Aahhh Adnân aahhh!..
Gösteririm ben sana...
Hele bi müşterilerim beni bi tanısınlar bakalım da sen o zaman gör burda her gün kim yazıyo?..

Neyse...
Vuruşun her türünü bilirdim de bunu yeni öörendim…
Meyer “harf sayısı” demekmiş…
Neyse kız şimdilik hoşça kal…
Ben fırsat buldukça yazıcam…
Adnân söz verdi…
Ben de ona vericem kız...
Söz vericem heralde yani...

Sizin Analistiniz
Pakize Düşükçene