Gazetecilerin terörün bitmesine katkısı

Karikatür yapma yeteneğim sıfır. Biraz kabiliyetim olsaydı eğer; şöyle çizerdim…

Bir terörist elindeki silahı Başbakan’a doğrultmuş ama aynı zamanda da karşısında diz çökmüş vaziyette:

“Özür dilerim, bir daha silah kullanmayacağım” diyor...

Aynı karede Başbakan da şunları söylüyor:

“İyi ya işte; bırak o silahı da öyle diz çöküp özür dile”...

*

Nereden mi çıktı?..

Çok sayıda gazeteci dostum, terör örgütlerinin hükümet karşısında diz çöktüğünü yazıyor da ondan…

Keşke haklı olsalar…

Keşke bütün terör örgütleri Devletin ve Hükümet’in karşısında diz çökseler...

Ama…

Ve ne yazık ki…

Hiç de öyle görünmüyor…

Hem söyler misiniz?..

Elindeki silahı karşısındakinin tam da kalbine doğrultmuş, asıl işi “cinayet işlemek” olan birinin diz çökmesi ne kadar inandırıcı olabilir ki?..

*

Amacım sevgili meslektaşlarımı eleştirmek değil...

Sadece “itiraz” hakkımı kullanıyorum...

Şimdi bu satırları okuyup, “barış düşmanı sen de!” diye mail atanlar veya “adamlar 30 yıldır savaşıyorlar kolay mı öyle hemen silâh bırakmaları?” diye soranlar olacak...

Asla barış düşmanı değilim...

Hatta bundan böyle tek bir yurttaşımızın kanının akmaması için kalan hayatımdan bile vazgeçebilirim...

Ve inşallah akmayacak da…

Peki itirazım neye?..

Söyleyeyim:

*

Dünyanın hiçbir ülkesinde terör sadece silahla bitirilememiştir…

Yaşanan bütün ülkelerde terör, (İrlanda, İspanya, Kolombiya….) öncelikle parlamento ve hukukun üstünlüğüne olan inançla bitirilmiştir...

*

Hem…

Madem örgütler diz çökmüş;

Madem “nadim” olmuşlar…

Demek ki başarmışız…

Hem de…

Parlamentoyu hiç işin içine sokmadan sadece asker ve polisle başarmışız…

İyi ama…

O zaman da sormazlar mı adama; “madem sivil ve asker bürokrasi terörü parlamento ve hukuka ihtiyaç duymadan çözüyor; o halde parlamentoya ve hukuka ne gerek var?..”

Hem; madem terör bitti bu son başımıza gelen felaketlerin sebebi ne?..

*

Demek istemem o ki…

Terör bitmedi…

Ama…

Bitecek…

Örgütler (Henüz) diz çökmedi…

Ama…

Çökecek…

Ne zaman?..

Örgütlere kendi anladıkları dilden cevap verirken…

Bir yandan da demokrasinin gereklerini yerine getirerek…

Ne zaman?..

Hukukun üstünlüğü ilkesinden asla vazgeçmediğimiz zaman…

Ne zaman?..

Parlamentoyu asla dışlamadığımız zaman…

Ne zaman?..

Son süreçte bilhassa Başbakan Binali Yıldırım’ın “Düşmanlarımızın sayısını azalatacak, dostlarımızın ayısını arttıracağız” politikalarını ısrarla sürdürürsek…

*

Ey güzel insanlar!..

Lütfen söyler misiniz?..

Diz çöktüğü iddia edilen bir terör örgütü buna rağmen elindeki silahı bırakmıyorsa; kuşku duyanlar haksız mı?..

Bilirsiniz; tiyatro oyunlarında kuralıdır...

Seyirciye daha ilk sahnede bir silah gösteriliyorsa, o silah oyunun içinde mutlaka patlayacaktır...

Günlerdir anlatmak istediğim işte bu...

Oyunu izleyenler o silahın her an patlayacağını kuşku ile bekliyorlar…

Bu ise her türlü istikrarın altına konmuş dinamittir...

YAKUP MURAT
yakupmurat@gazeteciler.com