Gazeteci yılbaşı hediyesi kabul eder mi?

Yılbaşı başta olmak üzere belirli bazı günlerde gazetecilere firmalar ya da haber yaknaklarından değişik hadiyeler gelir...

Peki gazeteciler bu pediyeleri kabul etmeli mi?

Bu hediyeler "gazeteci-haber kaynağı" arasında var olması gereken etik duvarları yıkar mı?

Neyse fazla uzatmayalım ve lafı Sabah gazetesi okur temsilcisi İbrahim Altay'ın köşe yazısına bırakalım:

GAZETECİ HEDİYE KABUL EDER Mİ?

Yılbaşı yaklaşıyor. Gazetelerin muhaberat odaları irili ufaklı parlak kutularla dolup taşmaya başlayacak. Bunlar çeşitli kurum ve şirketlerin gazetecilere gönderdiği hediyeler olacak.

Hediye paketlerinin içinden tebrik kartından çiçeğe, ajandadan kaleme, ses kayıt cihazından saate, pastadan bisküviye, türlü çeşitli nesneler çıkacak. Elbette hayal gücünün bir sınırı yok. Kimi zaman yükte hafif, pahada ağır hediyeler de çıkıyor.

Peki bu normal mi? Gazeteciler haber ilişkisi içinde bulundukları kişi ya da kurumlardan hediye kabul edebilir mi? Sadece bu neviden özel günlerde değil; katıldıkları gezi ve etkinliklerde kendilerine ücretsiz olarak verilen ürünleri sorgulamadan alıp kullanabilirler mi?

DÜNYADA HEDİYEYİ KAPIDAN SOKMAYAN GAZETELER VAR

Dünyada hediye paketlerini ve zarflarını kapıdan kesinlikle sokmayan gazeteler de var; 'benim gazetecim işini bilir' anlayışına sahip gazeteler de. Uygulamaya bakarak o ülkedeki gazeteciliğin durumu hakkında bir kanaat edinmek mümkün.

Türkiye'ye baktığımızda ise teori ile pratik arasında ciddi bir farklılık olduğunu görüyoruz.

Medya Derneği'nin hazırladığı Türkiyeli Gazeteciler İçin Etik İlkeler kitapçığında şöyle buyrulmuş:
"Gazeteciler haber kaynaklarıyla ilişkilerinde dikkatli davranmalıdırlar.
Hediye, özel muamele veya para almak gibi çıkar ilişkilerine girmemelidirler."

Şu cümleler de Türkiye Gazetecileri Hak ve Sorumluluk Bildirgesi'nden:

"Bir gazeteci, yazdığı bir konuyla ilgili olarak hediye alıyor, maddi çıkar sağlıyorsa aradaki ilişkinin niteliğigazeteci-haber kaynağı ilişkisi olmaktan çıkar."

PİYASANIN GENEL EĞİLİMİ NE?

Geçmişte gerek basın meslek kuruluşları gerekse halkla ilişkiler dernekleri bu mevzuya bir çekidüzen vermek için çalışmalar yaptılar.

Konuyu gündeme getirip nispi bir duyarlılık oluşturdular. Fakat ne yazık ki herkes tarafından kabul edilen ve tavizsiz bir biçimde uygulanan etik kodlar henüz mevcut değil.

Piyasadaki genel eğilim 'hediyenin niteliğine bakılması gerektiği' yönünde. Maddi değeri fazla olmayıp sembolik değeri bulunan hediyelerin kabul edilmesinde bir mahzur olmadığı savunuluyor.

Fakat ortada bu değerleri takdir eden, üst sınır belirleyen bir merci yok.
Kanaatimce bu merci ancak gazete yönetimleri olabilir.

BU İŞİN AYRINTILI KURALLARI KONULMALI!

Gazete yönetimleri çalışanlarının hangi hediyeleri kabul edip hangilerini kabul edemeyeceği ile alakalı ayrıntılı kurallar belirlemeli. Bu kurallar gerekirse iş sözleşmesinin bir parçası haline getirilip bütün çalışanlara tebliğ edilmeli ve onaylatılmalı.

Gazeteciler kendilerine verilen ya da gönderilen bütün hediyeler hakkında gazete yönetimlerini bilgilendirmeli.

Bilgilendirmeyenlere ve etik dışı davranışlarda bulunanlara yaptırım uygulanmalı.

Denemek ve haber değeri varsa haklarında yazı yazılmak üzere alınan bütün ürünler test süresi bittikten sonra iade edilmeli.

HEDİYE DEYİP GEÇME, KUTUDA DURDUĞU GİBİ DURMAZ!

Hediye deyip geçmeyin, kutuda ya da zarfta durduğu gibi durmaz.

Geçen hafta da yazdığımız gibi:

Mesele ahlak meselesidir... Mesele inandırıcılık meselesidir... Mesele saygınlık meselesidir... Mesele haberin yerini halkla ilişkilerin ile reklamın alması meselesidir...

Mesele hediye ile rüşvet ve avantanın birbirine karışması meselesidir.

Sorumsuz davranışlar ve umursamazlık zamanla kirli bir ilişkiler ağının doğmasına ve ahlaki olmayan bir anlayışın normal karşılanmasına yol açıyor. Gazeteler gelirlerini, mesleğimiz itibarını kaybediyor.